Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 30 sierpień 1993

Odsłon: 568

   Nie ukoił długi sen, a teraz zły atakuje z wielką mocą podsuwając agenturę („wrogów”) z budzeniem nienawiści, która uniemożliwia modlitwę. To nie wróży nic dobrego. Właśnie kilka razy zaczynam "Anioł Pański”.

    Przeżegnałem się wodą święconą z zawołaniem; „idź precz...w Imię Ojca i Syna i Ducha Św.” Wyświęciłem też mieszkanie, a na czole i dłoniach wykonałem krzyżyki. Szatan dodał atak podenerwowanej żony, ale w ciszy zjadłem śniadanie i uciekłem z domu. Zabrałem ze sobą koronkę do MB Pokoju w której zawołałem; „Matko! Pro­szę o pokój w moim sercu”.

   Nagle „ujrzałem” dar - ż o n ę, która tyle lat pierze moje rzeczy. Szatan nigdy nie pokazałby jej pracowitości, a przecież ona z pacjentkami wymodliła moje nawrócenie. Przykro mi, ponieważ dzisiaj „towarzysze” są szczególnie czujni. Na pewno ma to związek z jutrzejszymi obchodami powstania „Solidarności”, ale ja nie mam z tym nic wspólnego. Nie byłem w tym związku, bo u nas zakładał go kolega-towarzysz, ponieważ to był wybieg oddających władzę („ubolewicy”).

   Wprost czuję promieniowanie ich serc, że idzie „wróg ludu”. Jak pewnie czują się w zgrai znęcającej się nad bezbronnym, a dodatkowo niewinnym. Jakże chciałbym zapytać wielu z nich dlaczego to czynią, ale oni są też niewinni. Taki jest już nasz los...zostawiony w spadku po okupacji, a na naprawę nie wystarczy jedno pokolenie.

   W przychodni był wyjątkowy nawał cierpiących. Oto znajomi, jeszcze niedawno całkowicie sprawni. Teraz ona ma chorobą układu kostnego, a mąż ze zniekształconą przez nowotwór twarzą...nie może nic powiedzieć. Pomagam im, a mój wzrok zatrzymał drewniany krzyżyk w kalendarzu, który im pokazałem. Rozumiemy się, bo to katolicy...

   Teraz wiozą mnie pięknym samochodem do dziadka, który dożył starości we własnym domku i miał dobrą śmierć...z Bogiem. Wypisuję kartę zgonu, a towarzyszy mi maleńka figurka Matki Niepokalanej (na stole)!

    Około południa moje serce zostało niespodziewanie zalane pokojem i wszechogarniającą miłością z pragnieniem nie­sienia pomocy. Nawet pojękiwałem i chciałbym podzielić się z kimś tą radością, ale rzadko można spotkać podobnego, a tłumaczenie nic nie da. To trwało do końca pracy, którą skończyłem o 15.40.

   Dzisiaj, gdy to przepisuję (12.05.2020) wyjaśnię, że było to działanie Ducha Świętego, które określałem „wzmacniającą słodyczą”. Wówczas nikomu nie odmówisz, każdego traktujesz jak brata lub siostrę, a szczególnie cierpiących pragniesz przytulić.

   Z pracy wyszedłem smutny, bo nie mogłem odmówić koronki do Miłosierdzia Bożego, ale Anioł podpowiedział, że ten dzień będzie; „za tych, którzy nie mają czasu dla Pana Jezusa”.

   Tak, bo wie­lu jest zapracowanych, a inni mają bardzo ważne sprawy. Właśnie napłynął obraz Bronisława Gieremka promującego panią Hanię Suchocką na premiera, a wcześniej widziałem go podczas rozmów z Kiszczakiem i Jaruzelskim.

   Serce zalał wielki smutek z powodu osamotnienia, a zarazem współcierpienie z Panem Jezusem idącym na zabicie...jak baranek! To straszliwy ból, ale wiem, że jest to wielka łaska, bo Zbawiciel pokazał całkowite poddanie się oprawcom. W żaden sposób i żadnym językiem nie wyjaśnię tego, a pó­źniej na Mszy św. wzrok zatrzyma Pan Jezus trzymający baranka.

   W tym stanie zacząłem moją modlitwę w intencji tego dnia. Przytoczę tylko jedno rozszerzone zawołanie; „Ojcze Przedwieczny miej miłosierdzie - przez zasługę św. Osamotnienia Pana Jezusa Chrystusa, Najmilszego Syna Twego jakiego doznał podczas Bolesnej Męki za nasze zbawienie - nad tymi wszystkimi, którzy nie mają czasu dla Twego Syna”. Modlitwę, która została wymodlona można skracać lub wydłużać wg pragnienia duszy.

   Zapaliłem lampkę pod „moim” krzyżem, ale na Mszy św. przysypiałem ze zmęczenia, a po powrocie do domu „spojrzy” figurka Pana Jezusa w koronie cierniowej. Tak, bo w telewizji trafię na transmisję z Mszy św. z Katynia, gdzie pochylony Jelcyn wypowiedział słowa; „ciężko, ciężko" z pragnieniem pocałowania w rękę kapłana, który przeżył z powodu pomyłki...pociąg zatrzymał się zbyt daleko od miejsca mordowania Polaków.

   Teraz płynie debata w której wychodzi fałsz lewicy; udawanie, że walczą o nasze dobro okradając naród. Ja nic nie otrzymałem podczas społecznego uwłaszczenia...

                                                                                                                                 APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 29 sierpień 1993

Odsłon: 512

    Wstałem z ciężką głową wśród krzyków żony, która znalazła trzy buteleczki, a Zły natychmiast podsunął mi osobę kierowcy pogotowia, który jest wrogiem naszej wiary. Padłem na kolana z wołaniem; „Przepraszam Ojcze! Przepraszam!”, a właśnie „spojrzał” Pan Jezus w koronie cierniowej.

   Teraz o 9.20 dobiegają słowa kazania z transmisji Mszy św. radiowej. Dziwne, bo dzisiaj, gdy to przepisuję (29.03.2020) jest to samo...z powodu żółtej zarazy (koronowirusa) z zaleceniem, aby w kościele nie było jednocześnie więcej niż 5-u wiernych!

   Wówczas padły słowa, że Pan Jezus pragnie przeprowadzić mnie przez Dolinę Śmierci. Łzy zalały oczy, ponieważ jest mi głupio z powodu wczorajszego picia. Jacques Fesch tuż przed swoją śmiercią ograniczył palenie, a ja tak obdarowany...

   Zły wykorzystuje moją słabość i kusi przejazdem do kościoła, a nie nadaję i dodatkowo łapie mnie senność. Piszę to dla poszukujących, aby „zajrzeli” do swojej głowy, bo wielu idzie na takie pomysły. Przemogłem się i płynie różaniec Pana Jezusa oraz cz. chwalebna różańca, a w drodze na Mszę Św. zdążę odmówić jeszcze cz. radosną (wówczas miałem narzucony zestaw modlitw...”ustnych”).

   Zły ma dostęp do przebiegu dnia naszego życia. Skąd wiedziałby, że będę miał przeżycia duchowe w przedsionku po stronie lewej...kierował mnie do wejścia centralnego, a nawet na chór! Tam zastałbym śpiewających i tłok!

   Dzisiaj uczestniczę w Mszy św. jako „normalny” katolik..nawet rozglądam się, a przez chwilkę zwraca uwagę podstawa pani o prześwitującej sukience! Nie docierało do mojego serca Słowo. W czasie kazania kapłan mówił o upadkach i grzechach, a w tym czasie spojrzałem na stację z Panem Jezusem upadającym pod krzyżem, który pokazuje, że po upadku trzeba podnieść się.

   Jako niegodny zrezygnowałem z Eucharystii...pozostałem w rogu, zakryty chorągwiami! Na dodatek zerwała się ulewa i zgubiliśmy się z żoną. Po odpoczynku wróciłem na Msze Św. wieczorną. Pan poprowadził mnie koło cmentarza z figurą Zbawiciela w koronie cierniowej.

   Z płaczem odmawiałem „św. Agonię” w intencji tego dnia. Chwilkami - podczas błagania Boga Ojca o miłosierdzie dla tych dusz - łzy zalewały oczy 

    W kościele trafiłem na pieśń błagalną do Pana Jezusa, aby przyjął nasze wołania! „Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza”...padłem na kolana, bo tak jest naprawdę. Po uniesieniu wzroku i ujrzeniu kapłana trzymającego Św. Hostię z serca wyrwało się; Jezu! Och Jezu!”, a po Eucharystii zostałem całkowicie powalony w ciele.

   Wracałem do domu odmawiając moją modlitwę i tak trafiłem przed figurę MB Niepokalanej. Wiem, że jest to łaska, bo zło uczynione w nocy zostało zamienione na dobro. Jakże piękne są słowa Jacques'a Fescha (Za pięć godzin ujrzę Pana Jezusa) w których pragnął opisać wszechogarniającą Boga, a jest to niemożliwe...musisz sam to przeżyć.

    Zły zna moc takich relacji i nienawidzi mnie z całej swojej ciemnej mocy. Tacy jak ja są niebezpieczni, bo ujawniają jego działania, co jest pokazane w wydaniu ziemskim (zdrada wysokich funkcjonariuszy Bezpieki). Dlatego grożą za to wielkie kary, a w praktyce tacy umierają „śmiercią naturalną”...

       „Dziękuję Ojcze za ten dzień”…          

                                                                                                                                  APeeL

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 28 sierpień 1993

Odsłon: 540

   Pogodziliśmy się z żoną, a ja po jej wyjściu padłem na kolana i dziękowałem; „Dobry jest Pan. Dobry, gdy świeci słońce i gdy niepogoda. Dobry w zdrowiu i w chorobie. Dziękuję, dziękuję..., dziękuję...Ojcze mój!”

    Napłynęła formacja filozof Magdaleny Środy, ateistki oraz koledzy lekarze z pracy, niewierzący i wierni władzy ludowej. Wzrok zatrzymał Jezus z Całunu, a przez Vassulę Ryden Pan powiedział do mnie; „Ciesz się, bowiem nadszedł Czas”.

    W tej radości w kościele po wejściu kapłana ujrzałem wielki dar Boga Ojca, którym jest Kościół Święty! Popłyną czytania z Ewangelii św. Jana o miłości, a ja wiem, że nie można kochać prawdziwą miłością jeżeli nie zna się Boga. Większości wiara nie jest potrzebna, a normalnie wierzący nie znają wdzięczności. To odwrócenie oznacza poddanie się nieprzyjacielowi.

    Zarazem wiem, że wszystko jest urządzone w Mądrości Bożej, bo mamy wolną wolę; „proszę ba­rdzo, chcesz iść własną drogą, wg swojej mądrości i samowystarczalności!”

    Zdziwiony słuchałem wspomnienia o św. Augustynie, bo moja droga jest podobna do jego. Łatwiej widzisz Prawdę, gdy przejdziesz błądzenie i odwrócenie, a zarazem nie przenikniesz tego bez Światła Bożego. Na szczycie mojej udręki duchowej „spojrzał" Pan Jezus zdejmowany z krzyża (stacja); „pomagasz zdejmować Mnie z Krzyża!”

   Podczas Eucharystii serce rozrywały słowa pieśni, które wywoływały płacz; „upadnij na kolana ludu czcią przejęty” oraz „cóż Ci Jezu damy za Twych łask strumienie”.

   Z taką duszą zaczynam pracę i nie mogę już leczyć tylko ciała („lekarz-kapłan”)...

• Proszę zawołać o pomoc do Nieba i rzucić palenie!

• Zły kusi pana pracą, która może spowodować inwalidztwo, ponieważ wie, że mo­że uczynić pan wiele dobra modlitwami.

• Proszę, aby przeżycia związane ze zsyłką na Syberię przekazał pan w intencji pokoju w Jugosławii.

• Zły wpuszcza pani zwątpienie, smutek i straszy śmiercią...trzeba prosić o pokój, który otrzymujemy w Komunii Św.

• Pan Bóg nie zajmuje się głupstwami...mówi ateista negujący pomoc Bożą!

• Czy pan jako ojciec nie pomoże proszącej córce?

   W drodze do domu popłynie moja modlitwa w intencji tego dnia. Kolega ważniak prosi o zastępstwo w oddziale wewnętrznym w prowadzonym oddziale, ale moich chorych zawsze zbywa. Nie można żyć bez służenia jedni innym. Właśnie syn prosi o pieniądze, a już pracuje i jest na naszym utrzymaniu.

   Na ten czas trafiłem do gniazda małych piesków, gdzie jeden zdychał. Jest to potwierdzenie intencji, bo od małego potrzebujemy pomocy, a później wszystko się odwraca, a dzieci często porzucają „starych i niepotrzebnych”.

   Później, podczas modlitwy zetknę się z z kierowcą, który zbłądził samochodem ciężarowym z węglem oraz na ucznia z kursu jazdy samochodem, który uderzył w słupek, a sam czekam na wizytę u dentysty.

   Teraz dwóch młodych i pięknych zakonników mówi o panu Jezusie, który dotyka naszych serc, daje nam p o k ó j oraz radość życia. Pada przykład z kadłubem człowieka po wypadku, który jeździ wózkiem sterowanym ustami i pociesza innych.

    Natomiast Jacques Fesch („Za pięć godzin ujrzę Pana Jezusa”) mówi, że; „Cała miłość pochodzi od Boga i nikt nie może kochać, jeżeli Bóg nie użyczy mu cząstki Swej Miłości. On pomaga nam dając Światło”…

    Na to ja zawołałem; „Dobry Jezu, dziękuję za wszystkie łaski jakie mi dajesz”. Obecnie mam wrażenie, że żyję tylko dla Zbawiciela…

                                                                                                                     ApeeL

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 27 sierpień 1993

Odsłon: 550

   Po przebudzeniu z koszmarów nocnych wzrok przykuł obraz Pana Jezusa w koronie cierniowej. Przeżegnałem się się, a z telewizora popłynie wywód o „Księdze mitów greckich” oraz reinkarnacji. Na ten moment „Pieśń nad pieśniami” otworzy się na zawołaniu; przynieść światło ewangelicznej prawdy wszystkim tym, którzy szukali Boga.

   To jakby ciąg wczorajszego dnia po czytaniu książeczki „Droga do nieba” z prawdziwymi historiami pokazującymi, że śmierć jest tylko przejściem do nowego życia. W pokoju syna zauważyłem książeczkę Hermanna Hesse (1877-1962) „Moja wiara”, który „poszukuje” wiary i Boga, ale Kościół jest mu niepotrzebny!

    Natomiast w „Praw. Życiu w Bogu” Vassula Ryden skarży się do Pana Jezusa z powodu odrzucenia jej posłannictwa...przez św. Jehowy. Pan Jezus stwierdza; „Mój dzisiejszy Kościół jest zamroczony i panuje w nim chaos. - Smucisz się, bo Mnie odczuwasz; zaczynasz poznawać Mnie /../ Cierpię, gdy widzę jak rozdzierają Moją Fundację /../ Kaini niebezpieczni.”

    Teraz na działce, przy pięknej pogodzie płynie cz. radosna różańca, ale w sercu przeważa wielki smutek z powodu odrzucania przez większość Królestwa Bożego, naszej prawdziwej ojczyzny. Ten ból jest zarazem wynikiem zesłania, że jestem tutaj, gdzie jest zimno z ziemią mokrą po ulewie oraz słyszalnym piskiem szczeniąt.

   Dodatkowo przez serce przepływał ból poróżnienia z żoną, a zarazem poczuciem jej dobra, zatroskania i smutków. Jak zniesiemy nasze rozstanie w wypadku śmierci? W tym stanie narwałem kwiatów i zaniosłem je  pod kapliczkę Matki Bożej i krzyż Pana Jezusa w intencji tych, którzy „rozbijają Kościół Święty”.

    To jest zarazem współcierpienie ze Zbawicielem, bo nagle ujrzałem naszą n i c o ś ć...glinę, którą rozpuści kilka kropel wody! W tym bólu zawołałem do Pana Jezusa, aby dał mi łaskę oddania życia ziemskiego dla Niego. Może nadejść taka próba...obym się nie załamał. Nawet napłynął obraz ks. Jerzego Popiełuszki. Wprost widzę jego delikatny uśmiech, a łzy same cisnęły się do oczu.

   Dzisiaj, gdy to przepisuję (11.05.2020) prośba spełniła się, bo faktycznie oddałem swoje życie Jezusowi...rozgłaszając przez internet świadectwo mojej wiary (to jest wielki wysiłek). Przy okazji mówię Ci, że wszystko jest prawdziwe w kościele katolickim…

   Po drodze (mam urlop) wstąpiłem do mojego gabinetu w przychodni, który remontowano...przy okazji zachlapano cementem Twarz Glinianego Pana Jezusa. Trudno usunąć wodą, bo można zepsuć płaskorzeźbę, którą wykonała dla mnie chora zniekształconymi palcami rąk.

   W czasie modlitw natknąłem się na wykop z gliną...może mam nauczyć się modelować Twarz Pana Jezusa. Żona przypomniała, że kiedyś coś takiego wykonałem, ale z boginią egipską!

   Wróciłem do samotni (działka), bo nie mogłem znaleźć ukojenia  bólu duchowego i tam padłem na kolana z odmawianiem mojej modlitwy. Na jej szczycie zasnąłem, a pojawił się krzyż z Panem Jezusem...jakby trzymającym przybity nad Nim napis.

   Niewierzący powie, że jest to marnowanie czasu, bo nie wie, że czas zmarnowany dla Pana Jezusa nie ma ceny. Ja już wiem, że najważniejszy jest nasz powrót do Ojczyzny Prawdziwej z Bogiem Ojcem, a ja mam tam przyprowadzić pielgrzymkę. Wówczas nie wiedziałem, że to świadectwo trafi do najdalszych zakątków świata.

   Tak przebiegł ostatni dzień urlopu...w którym pościłem w intencji pokoju w b. Jugosławii. Na ten czas Pan Jezus powiedział do mnie przez Vassulę Ryden; „Im bardziej jesteście mali i pokorni, tym bardziej będziecie uszczęśliwieni wstąpieniem do Mego Św. Serca”.

   „Dziękuję Panie Jezu za urlop...prowadź mnie i przekaż podziękowanie Bogu Ojcu”…

                                                                                                                                        APeeL