Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 01 maj 2019

Odsłon: 998

     Dobrze, że żona przypomniała o rozpoczęciu nabożeństw majowych...od wystawienia Monstrancji z procesją i błogosławieństwem przez Pana Jezusa. Przestraszyłem się w momencie ruszanie procesji, bo myślałem, że nie ma czwartego do niesienia baldachimu, a miałem naderwany przyczep w pachwinie i nawet nie mogłem klękać.

    Wszyscy jednak byli. Pierwszy poszedłem za kapłanem z Panem Jezusem, a moje serce było blisko Boga, chciało się płakać ze szczęścia, a za mną siostra śpiewała litanię do Matki Bożej. „Dziękuję Panie Jezu, dziękuję”…

   Jakże pięknie wyglądał rozświetlony i pełen kwiatów nasz kościół. U nas dominuje liturgia, ale dzisiaj jest to wszystko zgrane. Padły słowa o Kościele Świętym, który jest Domem Boga na ziemi...wciąż o tym piszę, w wrogowie widzą tylko hierarchię i kościół jako budynek. Różnica jest podobna jak między ciałem, a duszą. Po błogosławieństwie przez Pana Jezusa klęczałem i chciałbym tak trwać do końca życia.

    Podczas Mszy św. był opis (Dz5,17-26) cudownego uwolnienia Apostołów z publicznego więzienia, gdzie wtrąciła ich bezpieka świątynna. W „nocy Anioł Pański otworzył bramy wiezienia”, a starszyzna zdziwiła się, gdy powiedziano, że zamiast w więzieniu nauczają w świątyni.

    Moje serce zalał podział tych, którzy wybierają ciemności zamiast światłości, przekleństwo w miejsce błogosławieństwa. Pojawiły się całe masy ludzkości: od wiar w bożki poprzez szamanizm, a nawet satanizm, masonerię, ateistów, racjonalistów, otwartych wrogów wiary, a na szczycie wszystkich naród wybrany, który do dzisiaj tkwi w ciemnościach. Tyle cudów, znaków, a karki twarde i serca zamknięte.

     Psalmista w tym czasie wołał (Ps 34/33):

„Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,

Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.

Dusza moja chlubi się Panem /../

Wysławiajcie razem ze mną Pana,

Wspólnie wywyższajcie Jego imię.”

    Natomiast Pan Jezus (J3, 16-21) wyjaśnił Nikodemowi swoje posłannictwo, a w serce wpadły słowa o wyborze, który każdy - mający wolną wolę - może dokonać:

- uwierzyć w Pana Jezusa i nie ulec potępieniu

- światłości, a nie ciemności, którą umiłował świat i grzesznicy…

    To jest bardzo proste i budzi łzy w oczach oraz ucisk w serca, a w tym czasie jestem w Królestwie Bożym na ziemi...w rozświetlonym i pełnym kwiatów Kościele Pana Jezusa.  Eucharystia przyjęła postać ochronną (parasol na podniebieniu) z mocnym przylgnięciem, a później zamieniła się w „mannę z nieba”.

    Tak chciałbym mówić o wierze i Bogu, dawać świadectwo wiary, wszystkim dziękować za uczestnictwo w pięknych celebracjach, które wyrażają kult Boga, ale są tylko dodatkiem do liturgii z Cudem Ostatnim (Eucharystią).

    Pan zaprowadził mnie na Listy ateistów: blog Jacka Kowalczyka, który wywołał moje listy do niego protestujące przeciwko obrażaniu naszej wiary i Boga Ojca: Medice, cura te ipsum. Aż chce się napisać: Raz sierpem, raz młotem duchową hołotę.

    Oto próbka spotkania wiedzącego, że Bóg Ojciec Jest i zwolennika „wielkiego wybuchu” z pochodzeniem od małpy. Pisze o mnie...

   <<Zapowiedział, że wszystko mi wyjaśni („Inne jest spotkanie z Tatą, inne z Panem Jezusem, a całkowicie „inne” z Duchem Świętym”), jeśli tylko odpowiem na jego pytania (które są raczej zarzutami, ale mniejsza z tym).

    Wprawdzie trochę mnie niepokoi połączenie mistycyzmu z zawodem lekarza, ale ponieważ nic nie wiem o praktyce lekarskiej p. Lipca, więc nie będę się do tego odnosił.>>

    Ograniczonych duchowo dziwi, że Bóg Ojciec może powołać, a nawet wybrać kogo chce. Co z tym wspólnego ma zawód...tacy mieszają naszą „mądrość” (filozofia, czytanie Biblii) z Mądrością Bożą!

    <<No cóż, jeśli świat, jaki znamy, jest efektem Mądrości Bożej (jak pan pisze) tego jedynego, który Jest, to strasznie marna to mądrość i nędzne efekty (od setek lat zajmuje się tym literatura). Moim zdaniem świat wygląda dokładnie tak, jakby nie tykała się go żadna nadprzyrodzona moc>>.

   Wejdź tam i sam poczytaj atak jego na mnie i naszą wiarę oraz 200 komentarzy…

                                                                                                                          APeeL 

 

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 30 kwiecień 2019

Odsłon: 1042

Św. Wojciecha

    Spałem tylko 3 godziny, a podczas wychodzenia żony na Mszę św. o 6.30 usłyszałem jej miły głos budzący mnie wypowiedzeniem mojego imienia. Nawet odpowiedziałem, ale ona stwierdziła, że nie budziła mnie. To naprawdę było miłe, ale od Anioła, bo faktycznie miałem być na Mszy św. porannej, ponieważ wieczorem padnę wyczerpany wielogodzinnymi zapisami.

    Trafiłem na opóźnioną Mszę św. i podszedłem do Eucharystii, a zły podsuwał możliwość przyjęcia ponownie Ciała Pana Jezusa już na właściwym nabożeństwie. Jakże Bóg zadziwia mnie każdego dnia, ponieważ po Eucharystii pojawiła się ekstaza i całą Msza św. miała całkowicie inny wymiar.

   W tym czasie psalmista wołał jakby o mnie (126/125): „Kto we łzach sieje, żąć będzie w radości”. To wielka prawda, bo służba Bogu naszemu przynosi prawdziwe szczęście, którego nie można opisać. Bardzo często płaczę przy czytaniu własnych świadectw wiary sprzed lat.

    Na czas mojego uniesienia duchowego - po niespodziewanym zjednaniu z Panem Jezusem - mój profesor św. Paweł mówił (Flp 1,20c-30) to, co wiem i sam głoszę. Moja śmierć do zysk, bo oznacza powrót do Królestwa Bożego, a żyć w ciele pragnę tylko dla Boga, dla dawania świadectwa wiary i opracowywania dziennika duchowego. Jak nikt rozumiem konflikt, który przeżywał św. Paweł.

   Natomiast Pan Jezus wspomniał (J12, 24-26) o pragnących służyć, aby szli za Nim. To wszystko jest tak jasne i proste.

    Podczas czytania „Dzienniczka” s. Faustyny (o 15.00 w radiu Maryja) padły słowa świętej, która teraz jest moją pośredniczką w podziękowaniach Panu Jezusowi,  że wiele modli się za ojczyznę.

   Wieczorem wyszedłem na spacer modlitewny i wołałem do Boga przez godzinę w intencji ojczyzny. Szczególnie współcierpiałem z Panem Jezusem podczas drogi krzyżowej oraz podczas św. Agonii. Serce rozrywał ból, a łzy płynęły z oczy, gdy pojawiałem się przy Panu Jezusie z krzyżem.

    Na szczycie uniesienia duchowego poprosiłem o klęskę wyborczą dla Roberta Biedronia z jego mężem Krzysztofem Śmiszkiem oraz poniżenie PO, bo chcą wrócić do szkodzenia naszej ojczyźnie.

    To naprawdę wielkie zatroskanie, ból zalewał serca, a oczy łzy z powtarzaniem: „niech wołanie moje przyjdzie do Ciebie, Boże nasz”. Wiem, a nawet wierzę, że Pan sprawi niespodziankę i nie pozwoli, abyśmy cierpieli tak jak przez cały czas rządów wrogich mojej ojczyźnie. Wcześniej miałem sen „do przodu” w którym Biedroń ewakuował się samolotem...

    Następnego dnia odmówiłem w tej intencji koronkę do Miłosierdzia Bożego i ponownie z płaczem  wołałem do Boga o klęskę dla Wiosny, bo nie wypada, aby w kraju katolickim istnieli posłowie reprezentujący w Sejmie RP „ohydę spustoszenia” z deprawacją młodych oraz o nauczkę dla PO, która znowu pragnie szkodzić i to razem z „leśnymi dziadkami” z SLD...

                                                                                                                      APeeL

 

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 29 kwiecień 2019

Odsłon: 1003

     W nocy badano moje serce, a lekarz oglądający ekg stwierdził, że „coś z dodatkową iskrą”...tak jest w zaburzeniach rytmu, bo faktycznie w przedsionku lewym mamy akumulator, który nigdy się nie wyczerpuje.

    Co dotkniesz to cud stworzenia, ogarnij w wyobraźni cały świat i zobacz to wszystko. Pan Jezus sprawił, że udało się edytować stronę (pięć zapisów), co trwało około 5 godzin. Przy okazji na YouTube trafiłem na piosenkę w pięknej aranżacji „Jezus jest moim przyjacielem”.

„Jezus jest mym przyjacielem. Jezus jest obrońcą mym

Jezus jest mym Zbawicielem. Zawsze chcę przebywać z Nim”.

     Tam były też piękne świadectwa wiary:

• Panie Jezu kocham Cię najbardziej na świecie. Jesteś Drogą, Prawdą i Życiem. Będę kochała Cię do końca mego życia.

    Popłakałem się podczas piosenki: „To nie gwoździe Cię przybiły lecz mój grzech” oraz przy powtarzanym refrenie: "Tak mnie skrusz, tak mnie złam, tak mnie wypal Panie, byś został tylko Ty, byś został tylko Ty, jedynie Ty".

• Ktoś zacytował też Słowo:

      <<Możesz mnie nie znać, ale Ja wiem o Tobie wszystko (Psalm 139.1)

          Wiem kiedy siedzisz i kiedy wstajesz (Psalm 139.2)

          Znam wszystkie Twoje drogi (Psalm 139.3)

          Nawet wszystkie włosy na Twojej głowie są policzone (Mateusz 10.29-31)>>.

    Na Mszy św. wieczornej serce zalał ból po zawołaniu kapłana o modlitwę za zabitych z powodu wiary w Jezusa.

    Natomiast w  Ew. (Mt 11, 25-30) Pan Jezus wysławiał Boga Ojca, że zakrył duchowe widzenie tego świata przed mądrymi, a poznanie Syna i Boga zależy od łaski. Na koniec była prośba, abyśmy uczyli się od Zbawiciela, który jest cichy i pokornego serca.

    Zawołałem w sprawie mojego chorego serca, bo mam jeszcze wiele pracy, a po czasie spojrzała figura Pana Jezus z Sercem...także odbita w szybie tablicy. Przypomniał się sen oraz przepisywana intencja sprzed lat, gdzie prosiłem, aby moje serce znalazło się w Sercu Zbawiciela...nawet słuchałem piosenki: ”Serca dwa. Serduszka małe dwa. Ze sobą są już są tyle lat”…

    Po Eucharystii, która ułożyła się ochronnie (na podniebieniu) siostra zaśpiewała z ławki „Niech żyje Jezus zawsze w sercu mym”.

    Sam zobacz jak przebiegał ten dzień mojego życia...

                                                                                                                                   APeeL

 

 

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 28 kwiecień 2019

Odsłon: 1038

 Święto Miłosierdzia Bożego

    Dzisiaj proboszcz pierwszy raz zorganizował uroczyste odprawienie koronki do Miłosierdzia Bożego z późniejsza Mszą św. (o 15.00). Z tablicy kościelnej spojrzał wielki tytuł: miłosierni dostąpią miłosierdzia.

    To był bardzo dobry pomysł z niewyobrażalnymi przeżyciami duchowymi. Wszyscy odmawialiśmy tę rozszerzoną modlitwę przed wystawionym Panem Jezusem w Monstrancji. Bardzo pięknie śpiewał chór i była procesja wewnątrz kościoła, ponieważ padał deszcz.

   Przed Zbawicielem szły dwa szeregi ministrantów ze świecami, lud też miał zapalone lampiony, a ja sam poszedłem za kapłanem z Monstrancją. Serce zalewała miłość, a zarazem ból rozłąki ze łzami w oczach. Nie obchodzili mnie ludzie, znajomi i moi byli pacjenci. Szedłem niegodny, skruszony z pochyloną głową.

    W jakiej religii miałbym takie przeżycia duchowe, a świadczę o tym, bo Pan był z mną. Nie mogłem się ukoić, a po Eucharystii ekstaza zalała duszę, straciłem ciało, musiałem zamknąć oczy i chciałbym tak trwać do końca życia i jeden dzień dłużej.

   Ludzie niewierzący lekceważą odpowiedzialność za swoje czyny, a każdy ma ich bardzo wiele...można powiedzieć, że grzeszymy z każdym oddechem. Nawet twierdzą, ze Bóg jest Dobry i nie będzie ich karał. To głupota duchowa, którą podsuwa upadły Archanioł o nadprzyrodzonej inteligencji.

    Z drugiej strony mający łaskę wiary nie wierzą - w zmazanie przez Boga raz na zawsze grzechów - upokorzonych, wołających o zmiłowanie i pokutujących. Takim Bestia podsuwa wyrzuty sumienie oraz czekające kary. Nie ujrzysz tego boju bez łaski wiary. Jeżeli masz wątpliwość to zawołaj do Ducha Świętego, ale z serca...nie dla próbowania Boga.

   Niedowiarki mają grzech z powodu negowania Miłosierdzia Bożego, które trwa do końca naszego zesłania (życia duszy w ciele)...wystarczy krzyk podczas ostatniego uderzenia serca: „Boże wybacz!” Wówczas taka dusza jest łapana przez Aniołów Bożych. Tak właśnie było z dobrym łotrem...można powiedzieć, że z pierwszym świętym w naszej wierze! Później jest okrutny sąd, bo sprawiedliwy.  

    W Czyśćcu, który jest miejscem wielkiego cierpienia, bo wiesz już, że wszystko jest prawdziwe w Kościele katolickim, ale musisz czekać na modlitwy jeszcze żyjących. Wg mojej wiedzy: zdrowe babcie modlą się o zdrowie, a tylko garstka woła w intencji tych dusz. Możesz zauważyć to na mojej stronie, ale intencje obejmują miliardy i na jakąś duszę spływa tylko pyłek mojego wołania.

    Oto fragment z "Dzienniczka" św. s. Faustyny (Dz. 699): 

    <<Córko moja, mów światu całemu o niepojętym miłosierdziu moim. Pragnę, aby święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników.

    W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia mojego; która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii św. dostąpi odpustu zupełnego /../ chociażby grzechy jej były jako szkarłat. Miłosierdzie moje jest tak wielkie, że przez całą wieczność nie zgłębi go żaden umysł, ani Iudzki, ani anielski. /../ Nie zazna ludzkość spokoju, dopokąd nie zwróci się do źródła miłosierdzia mojego>>. 

   Po wyjściu na spacer modlitewny w tej intencji (2 maja) myślałem o miłosiernych, którzy dostąpią miłosierdzia, ale Anioł wyraźnie mi podpowiedział, że „za orędowników Miłosierdzia Bożego”. Przypomniał się widok sali weselnej. Tak jest z powracającymi do Królestwa Bożego...zaproszonymi, wybranymi, przyobleczonymi w Pana Jezusa. 

                                                                                                                  APeeL