Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 30 październik 1988

Odsłon: 614

   Tuż po przebudzeniu połączyłem się w modlitwie z Panem Jezusem; "Panie Jezu przebacz mi 70 razy. Panie Jedyny nie upilnowałem się w pokusie! Przebacz, przebacz, przebacz!” 

    Na tle innego zła, które dzieje się na świecie mój zły czyn jest mały, ale w moim poczuciu duży. Mnie jednak nie obchodzi cały świat - ze swoim złem.

   „Nie wystarczy być dobrym w słowach i myślach”...przypomniały się słowa z kazania. Ja uważam, że najważniejsze są myśli; myśl, słowo, czyn...z różnymi kombinacjami. Kłaniam się do samej ziemi, a w myślach przeklinam tę osobę.

   Nie unikniemy przemienności doznań, nie uciekniemy od świata, ale musimy świado­mie wybierać to, co nas wycisza. To co nas wycisza prowadzi do kontaktu z Bogiem. W szalonej gonitwie przy gwałtownych podnietach intelektualnych i zmysłowych zapominamy o Bogu. On jest zawsze z nami, ale my zapominamy o tym.

   Człowiek czasami musi upaść i być sam na sam z sobą. To jest tak jak z małym dzieckiem na łące - po jego upadku zostawiamy go i patrzymy jak sobie poradzi? Bóg też tak postępuje z nami (otrzymujesz pokusę i zobaczymy co zrobisz). Teraz, gdy to przepisuję (2020) papież Franciszek chciał poprawić „Ojcze nasz”, bo Pan Bóg nie wodzi nas na pokuszenie. Tak jest, gdy podchodzimy do wiary rozumowo…

    Nie potrafię edytować rycin, a wówczas (nie wiedziałem, że będzie internet) przedstawiłem to w postaci wznoszącej się linii; pokusy małe i narastające z ich odrzucaniem (pokora, wracanie do Boga w Sakramencie Pokuty, prośby o przebaczenie, przyjmowanie cierpień zastępczych, itd.)...to droga do świętości.

    Odwrotnie jest w upadkach i zdawaniu się na swoją siłę woli, itd. Później lekceważy się grzechy, trwa w upadkach i tak umiera.

                                                                                                                              ApeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 29 październik 1988

Odsłon: 527

    Nasza droga rozwoju duchowego ma początek, środek i koniec. Gdzie jesteś? Kto ci to wskaże? Nie ma przecież wzorca dla średniaków. Dzisiaj, gdy to przepisuję (02.09.2020) mógłbym to określić.

    Niedawno odnalazł mnie pan mający podobną łaskę wiary, który od lat uczestniczy w codziennych Mszach świętych, ale nigdy ich ofiarowuje w jakiejś intencji lub nie przekazuje na ręce Matki Bożej.

    Nie rozumiałem na czym polegają jego medytacje, bo u mnie jest to „zawołanie” czyli poczucie bliskości Boga Ojca lub Pana Jezusa z moim krzykiem. Nie potrafię usiąść i rozmyślać, bo w takich momentach zły rozproszy mnie na wiele sposobów (myśli, telefon typu pomyłki lub do żony, listonosz, krzyk za oknem, itd.)

    Nie staraj się nagle być bardzo uduchowionym, od razu dążącym do świętości, bo sytuacja przebudzonych jest bardzo kłopotliwa; musimy prowadzić „podwójne" życie w ciele (bytowe-ziemskie) i w duszy (duchowe-boskie). To daje konflikt...

    Ty masz własną drogę duchową, którą wyznaczył ci Bóg. Jeden doznaje "olśnienia", inny "objawienia", ktoś z rzędu otwiera oczy i zaczyna widzieć to czego nie dostrzegał. Nagle stwierdza, że istnieje głębia duchowa i nieprzeniknione tajemnice Boskie. W tym czasie szczęśliwsi są żyjący tym światem, ale to pozór, pułapka.

    Stwierdzisz, że nie ma książki, która może ci pomóc. Twoja wędrówka na ziemi to nieprzetarty szlak - ty będziesz szedł nim pierwszy i ostatni. Czy może ktoś napisać dla ciebie przewodnik?

   Poprowadzi cię Sam Bóg, a ma nieskończoność możliwości; ja często jestem nasyłany na zagubionych...ogarnij wszystko, co może przemówić (spotkania różnych ludzi, czasami niezwykłe zdarzenia, cierpienia, wypadki, sny, obrazy z telewizji, piosenka z radia i nagłe błyski jasności…).

   Mój rozwój rozpoczęła książka; „Życie po życiu" w wydaniu broszurowym oraz „Ojciec Pio", która odnowiła wiarę w Chrystusa i Pismo Święte.

     Właśnie okradziono córkę w Warszawie. Nie zrobiło na mnie to najmniejszego wrażenia, bo zbyt przywiązujemy się do posiadanych rzeczy i malowanych papierów (pieniędzy).

   W tym dniu pilnowałem się, bo czułem nadejście pokusy, a dla Bestii nie ma dnia ani nocy (on nie potrzebuje spać). Możesz upaść tuż przed metą, co jest pokazane w sporcie. Tak też stało się ze mną. Wiecznie pragniesz dobra, a wiecznie czynisz zło...

                                                                                                                                 APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 28 październik 1988

Odsłon: 550

    Ludzie o nic nie proszą Boga, nie pokładają w Nim nadziei, ochrony, nie ofiarowują każdego dnia swojego życia i nie uświęcają swoich cierpień (polega to na przekazywaniu ich np. na ręce Matki Bożej). Piszę to 02.09.2020 i muszę stwierdzić, że tam nie było mojego doświadczenia, ale pokazane poszukiwania.

    Nie ma podręcznika dla nawróconego, który jest na początku drogi do Boga. Dla takich nieprzydatne są „Wyznania” św. Augustyna lub niezrozumiałe listy św. Pawła. Pan Jezus w Ewangeliach mówił wszystko w przypowieściach.

    W w/w zapisie jest rycina (schemat) „dziur” w głowie (okienek) przez które napływają do nas rozproszenia i pokusy. Musisz to zauważyć, bo na początku Szatan – tak jak służba bezpieczeństwa – działa na zielonego w sposób ohydny. Każdy uważa, że myśli w pierwszej osobie należą do niego.

   U mnie nie może tak czynić, bo od razu wiedziałbym o tym i przerwał kuszenie. W kościele podsuwa rozmyślania „dobre”, ale po chwilce nie wiesz o czym byłą Ewangelia. Wielu wychodzi z Mszy św zniesmaczonych.

    Modlitwa odbywa się w myślach, a wszelkie techniki wyciszania się i dążenia do nirwany (guru) nie mają nic wspólnego z naszym Bogiem Ojcem. Olśnienie nie jest wynikiem technik, ale łaski Bożej. Twoje wolanie musi płynąc z serca; dziękczynienie, prośba o prowadzenie, „Ojcze nasz”, z próbami ofiarowania wszystkiego (dnia) Bogu Ojcu.

   Znajdź dla Stwórcy twojej duszy chwilkę w ciągu dnia, bo ja żyję już w w świadomiści Obecności Boga Ojca, który jest przy każdym z nas. Czasami wyraźnie daje odczuć Swoją Osobę. Im wcześniej to zaczniesz, tym więcej radości będziesz miał na tym zesłaniu...w oczekiwaniu na uwolnienie przez śmierć.

                                                                                                                 APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 27 październik 1988

Odsłon: 679

   W śnie rozmawiałem - z dziewczyną studiującą medycynę - o siostrze Faustynie Kowalskiej. Mówiłem jej też o osobistych doświadczeniach, a po przebudzeniu napłynęła chęć modlitwy. Dzisiaj, gdy to przepisuję (29.04.2020) miałem podobną sytuacją, ale po Eucharystii.

   Przekażę ten stan; jest skupienie duchowe z pragnieniem trwania na kolanach w odosobnieniu (nawet wierni w kościele przeszkadzają), pokój i słodycz zalewają duszę...wprost czuje się bliskość Boga Ojca. 

   Musisz zamknąć oczy, głowa sama opada, w sercu pojawia się cisza, pogłębia się oddech ze wzdychaniem, a ciało staje się lekkie z jego „unoszeniem się". To zarazem jest radość bez słów...jak po spotkaniu kogoś najbliższego i ukochanego (w naszym zrozumieniu). 

    Szatan wie jak wielką moc ma modlitwa po Eucharystii (w czystości duszy zjednanej z Panem Jezusem) i dlatego chce wyrwać modlącego się do jego królestwa ziemskiego. Pojawiają się różne rozproszenia, które niweczą intymną rozmowę ze Stwórcą.

    Te doznania są niezmienne...nawet po 30 latach.

                                                                                                                    APeeL