Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 05 grudzień 1990

Odsłon: 409

     W ciszy i ciemności wołałem: „Panie Jezu, Ty jesteś tak dobry dla mnie. Jezu mój! Jezu! Przekazuję Ci moje czuwanie, przekazuję Ci mój sen”.

    Podczas odmawiania wyznania wiary napływały obrazy malarskie Męki Zbawiciela. Dzisiaj, gdy to przepisuję (13.04.202) towarzyszy mi wizerunek Zbawiciela po św. Poniżeniu z Jego Ukrytymi Mękami w Ciemnicy z zapewnieniem, że błogosławi domom w których się znajduje!

   Później położyłem się, zapomniałem o modlitwie, kręciłem się z powodu bezsenności. Napływa: „przecież oddałeś swój czas”! Jakże nędzne są nasze wysiłki!

   W śnie pobiłem syna i znalazłem się na jakimś przyjęciu z alkoholem. Przekornie pytałem żonę dlaczego pierwszy cud dotyczył alkoholu (wina). Zabrakło...to zabrakło! Wszystko leży w Miłości! Tak chciałem usprawiedliwić swoje drinkowanie.

   Dzisiaj wrócił do mnie - po ponownym skierowaniu do szpitala - chłopak za którego nie piłem w listopadzie. Przerwał kurację, uciekł ze szpitala, teraz sam się prosi o powrót na leczenie. Poprzednio zawsze przychodziła matka. Teraz przybył osobiście.

   „Jezu mój! Jezu najdroższy musisz pomóc! Nie proszę, ale żądam tego od Ciebie! Spójrz Jezu na cierpienia jego matki. Ty najlepiej wiesz, co oznaczają cierpienia Matki!”

    Około południa zjawił się organista, który pięknie śpiewa, a także inna osoba...z takimi mam łączność duchową, a to sprawia wielką radość! Potwierdza, że „każda Msza św. jest taka sama, ale inna (…) nie tylko śpiewem chwalimy Boga, a za każdą chwilkę życia trzeba dziękować”. Potwierdził, że miłosierdzie Boże trwa jeszcze po śmierci...w Czyśćcu.

   To było wielkie pocieszenie: „dziękuję Jezu, dziękuję Panie Jezu...Ty jesteś dla mnie taki dobry”! Serce zalała radość jak u małego chłopca...jak niewiele potrzebujemy! Jeszcze łaska obiadu na miejscu, bo gotują dla chorych z oddziału wewnętrznego.

    Trafiłem też na wizytę u sprawnego dziadka, któremu zalecam, aby zawsze stękał. Pochwaliłem go za ciepło i czystość w mieszkaniu...nawet miał lek pod ręką, czy butelkę spirytusu przy łóżku. Poprosiłem go, aby częściej wzywał na wizytę, bo jest ciężko chory. Monologowałem i wspólnie śmieliśmy się...jak w rodzinie.

    Teraz dom, dobra kolacja, a nawet dobra wódka. Widzimy z żoną obdarowanie. „Panie Jezu dziękuję Ci za bezpieczeństwo, ciepło sytość, własne łóżko i dom.".

   Wróciło rozważanie z organistą „Kościół nie zabiera stanowiska, co do naszego istnienia po śmierci, a modlitwy za zmarłych i Czyściec są dowodem, że istniejemy w formie duchowej. W Biblii nie ma słowa „dusza”. Pan Jezus nie dawał odpowiedzi na wszystkie pytania. Wyobraź sobie Żydów po takim stwierdzeniu.

   Pan Bóg pozostawił nam wiele tajemnic (kręcenie się ziemi, a nie słońca. To trwa dotychczas (genetyka, naprawiane chorób i wad). Ludzie chcieliby, aby Zbawiciel chodził po ich mieście, uzdrawiał wszystkich i odpowiadał na wszystkie wątpliwości. To byłby Raj...jak u św. Jehowy. Wówczas każdy poszedłby za Nim w momencie zagrożenia. Wszystko jasno zostało pokazana: Judasz zdradził, a Piotr zaparł się trzy razy.

   Cichutko, równo tyka zegar...czas ucieka, wieczność czeka!” Pomyślałem: gdyby, tutaj, teraz pojawił się Pan Jezus...co powiedziałby na używanie przez ludzi alkoholu? Bóg daje nam wszystko, a dodatkowo mamy wolną wolę.

   Wiele jest piękna od cudu stworzenia świata do atmosfery naszych spotkań przy otwieraniu szampana...tysiące kombinacji barw, kształtów, smaków, zapachów, niezapomniane chwile, dozgonne miłości i przyjaźnie...czy to je złe? Czy zło leży w produkcie? Nóż służy do krojenia chleba, ale można nim zabić!

    W moim sercu jestem przekonany, że Pan Jezus w tej chwilce wypiłby dwa kieliszki dobrej wódki. Tak ponownie uzasadniłem swoje picie alkoholu.

                                                                                             APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 04 grudzień 1990

Odsłon: 396

   W śnie znalazłem się w piekarni znajomego, którzy zmarł przed 10 laty...niezwykła naturalność sceny w której spotkał się moim ojcem. Tam ujrzałem pękniętą rurę, a rano okaże się, pękła autentycznie w ścianie pomieszczeń pogotowia i zalało nas.

   Później krążyłem po warsztacie, gdzie było pełno interesantów ze stertą jednakowych sandałów. Nawet zażartowałem, że pasują na spotkanie z komunistami w Korei Północnej!

   Podczas porannego bicia dzwonów kościelnych padłem skulony na kolana (drugi dyżurny, był na wyjeździe, mamy jeden pokój) i skulony odmawiałem modlitwę przebłagalną. Prosiłem przy tym: „Matko Boża Łaskawa obejmij Swoją opieką moją córkę”.

   Czy przypadkowo wcześniej trafiłem do kościoła z Jej wizerunkiem: w różowej sukni i niebieskim płaszczu, z rozłożonymi szeroko rękoma, w dłoniach trzymająca połamane strzały? Obraz znajduje się w kościele oo. jezuitów na Starym Mieście w Warszawie. Matka Boża Łaskawa słynąca łaskami jest Patronką Warszawy.

   Prawie stękałem z ciężarem, który jest w moim sumieniu. Napłynęły postacie zmarłych za których upominam się u Jezusa. Nic nie zapowiadało tak strasznego dnia, bardzo wiele pracy, złość, brak łączności z Jezusem - wszystko jak u ludzi normalnych!

   Zgłosił się syn babci dla której przeznaczyłem moje radio. Przez kilka dni coś judziło, że ma wbudowany zegar i szkoda, ale oddałem go z całego serca...niech babcia słucha transmisji Mszy św. To bardzo biedni ludzie. W szafie miałem płaszcz, który ktoś zostawił przez laty - to dla pana na dokładkę!

   Teraz pytam pacjentkę: dlaczego boi się pani, a nie dziękuje za dotychczasowy dar zdrowia...pani ubliża Stwórcy! Tak strofuję pewną siebie 65-kę. To zwykłe zaślepienie. Bardzo dużo chorych to hipochondrycy. Wierzą, że wykonywanie badań oraz wizyty u wielu specjalistów wyjaśnią ich „śmiertelną” chorobę. Wszystko trzeba znosić z pokorą, z aktami strzelistymi...zamówić Mszę św.

   Ten lęk przeważa nad racjonalnym myśleniem, a dobry stan zdrowia wskazuje na pomyłki lekarzy. Tłumaczyłem jej, że w tym wieku dobre zdrowie sprawia pułapkę, pewność siebie z chwaleniem śmierci nagłej, aby „nie męczyć się.” A to także jest dar Boga, który otwiera człowieka na wartości duchowe.

    Wielu wykształconych chce wszystko wiedzieć i zrozumieć Drogi Boga! Na pocieszenie jedna z pacjentek przyniosła płytę z piosenka „Cicha noc”. Dzisiaj możesz posłuchać w pięknym wykonaniu Jacka Silskiego, gdzie są słowa:

    „Boże mój! Nie pozwól cierpieć już (…) Boże mój! Już brak mi w oczach łez (…) Nie pozwól cierpieć już (…) Za każdy grzech wybaczyć chciej”...

   Zgłosił się też syn babci, której obiecałem podarować radio. Przez kilka dni coś judziło, że ma wbudowany zegar i szkoda, ale oddałem go z całego serca...niech babcia słucha transmisji Mszy św. To bardzo biedni ludzie. W szafie miałem płaszcz, który ktoś zostawił przez laty - "to dla pana na dokładkę"!

   Później będę oglądała mężczyzn w kopalni „Wujek” w Katowicach, gdzie w łaźni odmawiali różaniec! To lęk po pacyfikacji w stanie wojennym z ofiarami (16 grudnia 1981) Czytałem też o duchowej narkozie świadków Jehowy - jakże trudno wyrwać się z tego ludziom nieprzebudzonym!

                                                                                                         APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 03 grudzień 1990

Odsłon: 437

    Córka wstała wcześniej, bo gdzieś wyjeżdża...w tym czasie usiadłem w fotelu i zacząłem odmawiać modlitwę przebłagalną. Napłynęła wczorajsza pieśń: „Madonno, Czarna Madonno”, która wywołała radość w sercu. Nawet poczułem błysk łączności z Matką Jezusa, którą poprosiłem o jej poprowadzenie, a łzy pojawiły się w oczach. Ten dzień postanowiłem ofiarować Bogu Ojcu...

    Przypomniał się sen w którym widziałem Pana Jezusa w długim płaszczu, który powiedział do mnie (w myśli): „Miłosierdzie jest podstawą wszelkiego dobra”. W wyobraźni znalazłem się w telewizji mówiąc o Jezusie i o dziele Miłosierdzia Bożego z wyrzutem, że nigdy nie pokazano obrazu "Jezu ufam Tobie”!

   Jezus, gdy przyjdzie - nie możesz wytrzymać, musisz mówić o Nim i o Jego Miłosierdziu. W jednej chwilce zrozumiałem słabość, bo „mało jest o miłosierdziu w Biblii!”

   W pracy trafiłem na nawał ludzi i spraw, a całkiem zapomniałem, że ten dzień ofiarowałem Bogu. Od początku trwało podenerwowanie, a nawet opory w załatwianiu chorych...w tym skrzywdzonej przez Komisję Lekarską ZUS-u (niesłusznie odebrano jej rentę, bo 20% dają „samym swoim”).

   Przełamałem się, wszystko załatwiłem...dokumenty zawsze wypełniam na maszynie, a niektórzy koledzy z tego powodu pytają badanych: czy jestem z rodziny? W momencie częstowania czekoladą napłynęło: „nie bierz!”

    Teraz, podczas przyjęć chorych będę dawał rady duchowe, co dziwi, ale moi pacjenci w większości są katolikami...

- Proszę odgradzać się od głupot i w kłopotach odmawiać różaniec...

- Proszę oddać ziemię, bo więcej dobra uczyni pani odmawiając różaniec (70 lat)

- Nie trzeba rozpaczać, ponieważ zmarły  jest już w niebie (miał 90 lat)...proszę w modlitwie podziękować mu za miód, który zostawił dla mnie! Przekazałem go po chwilce inwalidce, której pomaga na kaszel.

    Teraz na dyżurze w pogotowiu (od 15.00) włączyłem kasetę z muzykę świecko-kościelną, która przenikała moją duszę. „Kto to układa...skąd to płynie do kompozytora, a teraz do różnych dusz na całym świecie, co znaczy, że ta muzyka jest od Boga”.

    To sprawiło, że wróciła siła i radość do pracy z pragnieniem modlitwy, a zarazem cichości z narastającą tęskną miłością do Pana Jezusa, a przez to do ludzi.

   Pierwszy raz zauważyłem, że Jezus pragnie, aby po Jego wezwaniu nie kierować się do Niego...tylko do ludzi. Poczucie bliskości Zbawiciela jest pocieszeniem dla mnie, a to ma sprawić radość w wykonywaniu obowiązków, bo wiara bez uczynków jest martwa. To właśnie jest miłe Jezusowi!

    W oczekiwaniu na wyjazd karetką...w ciszy serca popłynie „Ojcze nasz”, a w czasie przejazdu podparłem głowę na torbie lekarskiej...w pozycji świątka.

    Powiem Ci, że dzień bez wiary może być udany, ale nie ma w nim o f i a r y! Człowiek wierzący czyni dobro niewidoczne dla ludzi, a są to: modlitwy, błagalne okrzyki, prośby do Stwórcy za innych, przyjmowanie cierpień zastępczych, staranie się o czystość myśli, itd. To wynika z moich świadectw...już na początku nawrócenia.

   Życie bez Jezusa to oczekiwanie na śmierć, a z Jezusem - żyjesz w oczekiwaniu na spotkanie! Przed zakończeniem tego dnia czytałem o Męce Pana Jezusa: to był lincz!

                                                                                                        APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 02 grudzień 1990

Odsłon: 406

    Zza okna usłyszałem pieśń: „Madonno. Czarna Madonno”, a w sercu pojawiła się demoniczna nienawiść do wiary, Matki Bożej oraz Kościoła i Mszy św.! Przez godzinę miałem serce wroga wiary, a dla takiego:

- modlitwa to „powtarzanie wciąż tego samego”

- Madonna i samo Imię Jezusa wywołują napady furii.

    Dziwne, bo takiej nienawiści nie mają przy wspominaniu ludobójców: Stalina i Hitlera. Dla wielu są oni wprost wzorami postępowania. Przepisuję to, a w telewizji Info płynie rozmowa o miłosierdziu Boga Ojca (16.04.2022)...na tle barbarzyńskiego postępowania Rosjan podczas napadu na Ukrainę.

   W drodze do kościoła na 12.15 wstąpiłem - do domu sióstr zakonnych - po opłatek wigilijny. Tam jest figura Matki Bożej, która wywołała odmianę stanu mojego serca...tak też było w ich budynku z obrazami. Zawołałem: „Matko Boża, Matko moja chroń mnie...dziękuję Ci za obronę!”

     Od Ołtarza św. popłyną słowa...

proroka Jeremiasza (Jr 33,14-16) zapowiadającego bezpieczeństwo Boże dla Jerozolimy

psalmista poprosił Boga (Ps 25): „Daj mi poznać, Twoje drogi, Panie, naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami”.

    Faktycznie jest to odczytywanie Woli Boga Ojca (moja łaska).

św. Paweł zalecał (1 Tes 3,12-4,2): „aby serca wasze utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego Jezusa wraz ze wszystkimi Jego świętymi”. To może wykonać tylko kilku w moim otoczeniu. Ja mam już łaskę wiary, a postępuję...wstyd gadać.

Pan Jezus wskaże (w Ewangelia: Łk 21,25-28.34-36) na czas ponownego przyjścia Pana Jezusa (Paruzji), ale z kontaktu z pacjentami nikogo to nie obchodzi.

    Dzisiaj, gdy to przepisuję (17.04.2022) III Wojna Światowa wisi na włosku, a „jak trwoga to do Boga”. Może kilku drgnie, bo nie widać poruszenia duchowego.

    W czasie podniesienia zawołam: „Jezu mój...Jezu mój". Prosiłem o zabranie mi części wiary: czy to było właśnie dzisiaj? „Och, Panie mój Twoja Dobroć jest nieskończona”. Wczoraj i dzisiaj Jezus przypominał mi: „tak żyłeś beze Mnie".

    Widzę, jak bardzo żona dręczy sama siebie. Wciąż proszę, aby przekazywała swoje sprawy Matce Bożej. To zmieni się dopiero po latach. Nie widzi, że demon tylko czeka na jej rozterki. Jak to jest u innych: „męczą się, dręczą się, sami nie wiedzą, co chcą!”

   Teraz siedzę w ciszy i z radością w sercu czytam „Dzienniczek” s. Faustyny. Nie do wiary, bo u s. Faustyny wszystko jest prawdą. Nie mogę liczyć na siebie - tylko na Jezusa nawet w najmniejszych postanowieniach!

    „Jezu mój...Ty zalewasz mnie tysiącem pociech. Panie proszę Cię o otwarcie serca żony i córki. Proszę Cię Jezu, aby w moim domu panował nastrój Nazaretu, Rodziny Bożej - to przecież tak niewiele!” 

    Nagle wielka tęsknota zalała serce z którego wyrwało się wołanie:

" Panie serca mojego.

Jezu,który jesteś radością duszy.

Jezu, który stoisz przy każdym.

Jezu, który nigdy nie zdradzasz

Panie mój nie odchodź, bo umieram w oczach

Jezu bądź ze mną. Bądź na zawsze!"...

                                                                                                                      APeeL