Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 18 kwiecień 2011

Odsłon: 717

      Podczas przejścia do kościoła odczytałem wczorajszą intencję...to jest miksowanie wszystkich zdarzeń z wyrzuceniem „tytułu” dnia przeżytego pod dyktando Boga.

    Pan zatrzymuje wzrok na różnych informacjach (np. tablica ogłoszeń lub reklama), ale w sposób delikatny. Inni tego nie widzą. Zapytałem żonę o znaki z Nieba, bo płakała podczas czytania ksiązki o Aniołach. Potrafi rozwiązywać bardzo trudne krzyżówki, ale nadal jest w przedszkolu duchowym.

   Nawet nie skojarzyła faktu, że godzinę wcześniej kupiłem jej  figurkę Aniołka z koszyczkiem w rękach oraz z chustką na głowie...podobnego do niej.

   Kapłan woła: „Rozpraw się, Panie, z tymi, którzy mnie krzywdzą, uderz na moich napastników.  Chwyć puklerz i tarczę i powstań mi na pomoc. Panie, potężny mój Wybawicielu". Ps 35, 1-2; 140, 8  

     W moich myślach wczorajsze pisanie do TVN 24. Po co? Przecież Pan zna moje sprawy i minął czas starego Prawa, odwetu i zemsty. Właśnie Izajasz woła od Stworzyciela, że Pan Jezus „Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku".  Iz 42, 1-7

    Ew. mówi o „Wprost”, „Fakcie” i „Rzeczpospolitej”, które kiedyś - w zorganizowanej akcji - pytały: „Czy pieniądze dać na Świątynię Opatrzności Bożej czy na emerytury”?  Właśnie kapuś i złodziej Judasz trzymający trzos mówi podobnie, bo olejek do namaszczenia Pana Jezusa jest drogi: "Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim"? 

    Postanowiono zgładzić nawet wskrzeszonego Łazarza, bo „wielu z jego powodu odłączyło się od Żydów i uwierzyło w Jezusa”! J12, 1-11 Skąd my to znamy? Przecież Grupa Trzymająca Władzę nadal chce wymazać Boga z dusz ludzkich i boi się Jego cudów.

    Serce zalewają wrogowi duchowi mojej ojczyzny i kościoła: „NIE” („propaganda”), „Fakty i mity” („zabójcy”) oraz „Gazeta wyborcza” („opozycja”). Szkoda mi tych ludzi służących siłom ciemności. Idzie taki do spowiedzi i Komunii św. a za chwilkę śledzi brata Polaka. Wielka jest zgnilizna tworzących „państwo w państwie” i dzielących naród, a większość służy tym dewiantom w dobrej wierze.

    „Fakty i mity” krzyczą, że ja jestem skamieliną (,..) która żywi się białym opłatkiem i czarną nienawiścią”. Piszą o tolerancji, chwalą tęczowe rodziny z dwoma tatusiami lub mamusiami, a zarazem poniewierają takimi jak ja w tytule „Najemnicy Pana”. Ja wolę być najemnikiem Boga niż służyć panu ziemskiemu czerwonemu z nienawiści.   

    Jakże Pan Jezus zaskakuje każdego dnia. Wychodzę z kościoła, a moje ciało „spoważniało”... jakbym niósł Monstrancję. Tak jest naprawdę, bo Jezus jest w moim sercu i to będzie trwało. Dziwne, bo miałem sen w którym znalazłem się w procesji z Panem Jezusem. Teraz chciałbym znaleźć się w Jerozolimie. Tam stanąć przed Jezusem Umierającym i wołać o miłosierdzie dla ludzkości całej i wszystkich grzeszników.

    Łzy zalały oczy, omijam znajomych, bo każde „dzień dobry” przerywa święty kontakt z Panem naszej wieczności. W takim momencie nic nie może człowieka oderwać od Chrystusa, a śmierć to wybawienie. Z serca wyrwało się: „Panie mój! Słodka Śmierci”! Nie mogłem się ukoić jeszcze przez dwie godziny...to musisz sam przeżyć, bo inaczej nie pojmiesz tego o czym piszę.

    Wróciłem do kościoła wieczorem, ale drzwi świątyni były zamknięte, bo zmieniono godziny nabożeństw. To wyjaśniła intencja, bo Dom Pana jest otwarty dla wszystkich. Może tam wejść Kuba Wojewódzki ("jasność pomroczna"),  Joanna Senyszyn (taca), Jerzy Urban (szyderstwo) i Pan Turnau („dziury w całym”), ale przed nimi zamknięta jest Świątynia Pana (Mistyczne Ciało Jezusa), która nie jest zbudowana z kamieni.

    Płynie moja modlitwa za tych biedaków. W tym czasie kierowca ciężarówki  otwiera burty, „patrzą” bramy, kraty na oknach, informacja o ochronie całodobowej, a nawet  przechodzę obok samochodu z napisem „Patrol”.    

    Dokąd oddychasz wołaj do Boga. Pan Jezus  przybył, aby otworzyć Ci oczy i wypuścić Cię z więzienia pełnego ciemności.  Naprawdę nie chcesz oglądać Pana w krainie żyjących? Naprawdę?...   

                                                                                                                                         APEL

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 17 kwiecień 2011

Odsłon: 722

     Dzień zaczął się niezgodnie z pragnieniem mojego serce, bo śniadanie sprawiło senność i nie trafiłem na „moją” Mszę św. Ponadto nie zachowałem czystości o którą prosił Pan Jezus („spojrzenie” białej figurki porcelanowej), bo dzisiaj jest wielkie święto.

    Nędza każdego z nas jest wielka. Człowiek-dusza pragnie Boga, a ciało lubi życie i użycie. Nie można żyć równocześnie tym i tamtym światem. Duszę uwolni dopiero śmierć. Niech kolega psychiatra nazwie to jak chce, ale tak jesteśmy stworzeni w mądrości Boga Ojca i tego nie zmieni religioznawca z instytutu oraz wszyscy racjonaliści świata.

    Idę na spotkanie ze Zbawicielem wjeżdżającym na osiołku do Jerozolimy, ale ciało mam ciężkie. Nawet nie wszedłem do świątyni z której dobiegały słowa Zbawiciela na krzyżu: „Boże mój. Boże mój. czemuś Mnie opuścił?”. 

    Pobiegłem poświęcić palmę, ale nie spadła na mnie nawet jedna kropla wody. Zobacz jak różne pragnienia mają ludzie. Takiego jak ja trudno zadowolić, bo Pan Jezus wjeżdża w chwale, a śpiewana Ewangelia przedstawia bolesną mękę. Towarzyszą jej pasje i pieśń o Matce Bożej stojącej pod krzyżem.

    Usiadłem na zewnątrz kościoła, a serce zalała straszliwa pustka i złość na przedłużanie się obrzędu oraz zalecenie, że w Wielki Piątek można jeść trzy razy, w tym raz do syta! Nawet w zwykły piątek jem tylko kanapki z serem. Można powiedzieć za Gierkiem, że: „wiara w Boga tak, ale wypaczenia nie”!

   Nagle „budzą" mnie słowa przed Eucharystią, że  „nie jestem godzien”! W duszy zapaliła się mała iskierka. Nie chciałem iść do Komunii św. ale zły podsunął, że nie mam grzechu...to tylko bo nietakt!

     Chór śpiewał: „Krzyż będzie trwał na wieki, krzyż będzie stał, chociażby zginął cały świat. Krzyż będzie stał”. W sercu kolega lekarz powalający krzyż oraz antykrzyżowcy ze sztandarowych pism: „Nie”, „Fakty i mity”, „Gazeta wyborcza”, a za nimi „Wprost”, „Polityka” i cała reszta.

     W tej rozterce duchowej wzrok napływają zdarzenia, które potwierdzają dzisiejsza intencję:

- młoda kobieta w ciąży po spowiedzi śmiała się z mężem  

- zapraszane przeze mnie do żegnania się wodą święconą...potraktowały to jako żart

- wchodzący do świątyni z trzaskiem, waleniem butami w czasie konsekracji i szeleszczeniem torbami

- prezydent „Zgoda buduje” („wierzący inaczej”)

- podchodzący do Eucharystii: wierni władzy ludowej i fałszywi...dla mydlenia oczu.

    Następnego dnia w bólu popłynie moja modlitwa. Podczas Eucharystii wróci poczucie naszej niegodności do spotykania się z Panem Jezusem, a pieśń: „Oto jest Baranek Boży” sprawi, że łzy zaleją oczy, bo  „Jam nie godzien Panie tego abyś wszedł do serca mego”...                        

                                                                                                                                          APEL

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 16 kwiecień 2011

Odsłon: 895

 5.55 Mam włączyć radio, gdzie trafiam na słowa piosenki: „Panie proszę, abyś mnie dotknął. Twoja łaska sprawia, że moje życie ma sens”. To wielka prawda, bo takie jest teraz moje życie.

    Z sercem zalanym radością jadę do kościoła, a przed samochodem zatańczyły dwa ptaszki. W ławce kościelnej przywitał mnie obrazek Pana Jezusa Miłosiernego.

    Msza św. w intencji uczestnika budowy naszej świątyni w czasach okupacji bolszewickiej. Myślę, że mój kościół - mimo apelu udającego wariata Janusza Palikota, który zaleca zamykanie książeczek do nabożeństwa w Wielkim Poście - za mojego życia nie zostanie zamieniony na mauzoleum.

     „Kiedy ranne wstają zorze”...„Jezu mój! ledwie oczy przetrzeć zdołam już do Ciebie wołam, do mego Boga na niebie”.  Bracie! Nie odkładaj powrotu do Boga, bo położysz się spać na tym świecie, a obudzisz na tamtym. Przypomina się wyjazd pogotowiem. Żona rano stwierdziła, że mąż na piętrze zasnął na wieki.

     Dzisiaj Pan Bóg powiedział:

 "Oto wybieram Izraelitów spośród ludzi (...)  I uczynię ich jednym ludem (...) już nie będą podzieleni (...) I już nie będą się kalać swymi bożkami i wstrętnymi kultami (...) Ja będę ich Bogiem, oni zaś będą moim ludem. (...) mój przybytek będzie wśród nich na zawsze". Ez 37, 21-28

    Czas Komunii św. a proboszcz męczy się z otwarciem Tabernakulum...natomiast kościelny stoi bez komży z rękoma w kieszeniach. Po chwilce przyjął Ciało Pana Jezusa!! Aż chciałem krzyczeć! 

     Przypuszczałem, że intencja będzie dotyczyła ludzi, których życie ma sens, ale podczas przejazdu „na zakupy” z radia Maryja padło zdanie o tych, którym przewróciło się w głowie.

   W centrum handlowym zatrzymałem się przy stoisku z jedzeniem, gdzie trafiłem na górala żartującego na mojej fali. Powiedziałem, że w dwójkę przebilibyśmy Majewskiego:

-    Powinniście napisać, że to są góralskie ryby marynowane!

-    Napisaliśmy, ale nikt nawet nie podchodził, a tak to „chłopok stoi i sobie pogodo”.

-    Traci pan talent przy tych oscypkach, powinien pan występować w telewizji!

-   W telewizji forsa przewróciłaby mi w głowie...godołbym jak wszyscy. To już wolę oscypki! Kiedyś byli z telewizji i pytali o pogodę, ale powiedziałem im, że zawsze dzwonię do holdingu i pytam o cenę węgla! Jak wysoka to wiadomo, że będzie sroga zima.

-    Ja poznaję po sobie, bo mam zawroty głowy i w takie dni koty przelatują przed karetkami pogotowia!

-    Czyli, czarny kot ma przej....!

    W „empiku” natknąłem się na książkę  Richarda Dawkinsa „Najwspanialsze widowisko świata” świadectwo ewolucji oraz „Księgę głupot” Marcina Rychlewskiego też z rysunkami o ewolucji!

    W kiosku bez wahania kupiłem „Gazetę wyborcza”, gdzie trafiłem na artykuł „Święty bez cudów” o. Wacława Oszajcy. Co stało się temu ojcu, że nie wierzy w cud uzdrowienia, a nawet neguje Objawienia w Lourdes?

    Głosi też idiotyzm, że „Największym cudem, na jaki nas, ludzi stać jest akceptacja kruchości świata, tego, że się starzejemy i umieramy”. Dalej dziwnie mówił o świętej Hostii i Sokółce. Cuda są potrzebne niedowiarkom, ale wielu i tak je wyśmieje!      

    A przecież  k a ż d y  po przyjęciu Ciała Pana Jezusa staje się  czystym, a niektórzy ś w i ę t y m i. Na pewno nie dotyczy to wiernych o spaczonym sumieniu: w tym prezydenta „zgoda buduje”, który walczy z krzyżem, jest za In vitro i bez najmniejszego oporu w sercu przyjmuje Eucharystię! 

    W sercu naród wybrany. Starsi bracia  w wierze. Pokażą później ich sytuację. Otoczeni wrogami, zabijają Palestyńczyków i giną sami. Nadal czekają na Zbawiciela z bombami atomowymi. Najgorsze jest to, że zginą później na zawsze.

   Wziąłem też „Super express” ze zdjęciem  Kuby Wojewódzkiego, któremu przewróciło się w głowie i w sposób całkowicie szyderczy podchodzi do mojej wiary w Boga.

   W „Fakcie” opisują Grażynę Szapołowską, która uwierzyła w swoja wielkość i nie zgłosiła się na spektakl! Teraz skarży się na lincz (Englert zwolnił ją dyscyplinarnie).

   Tam też jest opinia red. Warzechy o Lechu Wałęsie, który jedzie do Kadafiego! Przez jakiś czas będziemy mieli spokój. Napłynęła też osoba Andrzeja Leppera.

   Kończę zapis, a w „Super Stacji” redaktorka Eliza Michalik bełkocze o alternatywnej rzeczywistości i zaleca książkę „Wywieranie wpływu na ludzi”, która instruuje jak robić z siebie ofiarę. Naprawdę jej to wychodzi. Pomocnik tej pani Dulskiej pokazał „Wprost” ze zdjęciem Nergala.

    Pojechałem na nabożeństwo wieczorne, a dzisiaj arcykapłani i faryzeusze zwołali Najwyższą Radę, aby ustalić co uczynić z Jezusem: „(...) Jeżeli Go tak pozostawimy, to wszyscy uwierzą w Niego, i przyjdą Rzymianie, i zniszczą nasze miejsca święte i nasz naród". J 11, 45-57  

    Po Mszy św. nad jeziorem kończyłem moją modlitwę, a w tym czasie wędkarz wyciągał ryby. Dawały się nabrać i jedna za drugą lądowały w wiaderku w oczekiwaniu na śmierć!

   Napłynęło, aby przeczytać ostatni art. prof. Joanny Senyszyn w „Faktach i mitach”, gdzie umiłowana przez demony pisze: „Podobno 40% proc. wiernych chodzi na niedzielne msze, których najświętszym momentem jest  t a c a”.

   Większości w głowie przewraca się z powodu głupoty, a tylko w y b r a n y m  z  mądrości...              APEL

    

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 15 kwiecień 2011

Odsłon: 887

    W naszej parafii jest dodatkowa droga krzyżowa. Trzy razy szedłem z krzyżem, ale teraz mam zaproszenie na pierwsze nabożeństwo. Ja nie wiem dlaczego i nie dochodzę tego.

    Idę na Mszę św. poranną, budzi się piękny dzień, śpiewają ptaszki, a duszę zalewa radość z czekającego mnie spotkania z Panem Jezusem. Tej miłości nie mogę opisać, bo to serce w Sercu Boga. 

   Pan jest ze mną, przy mnie, przede mną i wszędzie, a ciało fizyczne wprost płynie w uniesieniu. Żadnym językiem tego nie wyrazisz. Po drodze pragnę wołać do  spotykanych ludzi: „chodźcie ze mną do Jezusa, chodźcie do Światła, które nigdy nie gaśnie”. Nawet modlitwa jest niemożliwa, a dzisiaj piątek.

    „Panie Jezu! Kocham Cię ponad moje życie. Dziękuję Ci za tą łaskę”! Nie zrozumie tego normalny człowiek, bo nawet prymas J. Glemp mówił o ks. Jerzym Popiełuszce, że „sam prosił się o śmierć”.

    Gdybym nie posłuchał zaproszenia nie miałbym tych wielkich przeżyć duchowych, a nie wiem, co mnie jeszcze spotka.

    Właśnie prorok Jeremiasz wzywa pomocy Boga, bo jego życie jest zagrożone: "Panie Zastępów, Ty, który doświadczasz sprawiedliwego, patrzysz na sumienie i serce, (...)  Tobie bowiem powierzyłem swą sprawę. Śpiewajcie Panu, wysławiajcie Pana”. Jr 20, 10-13  

  Po Komunii św. siostra śpiewała o Bogu utajonym w chlebie, „patrzyli” Aniołowie pilnujący Tabernakulum, a w tym czasie Ciało Pana Jezusa jednało się z moją duszą.

   Specjalnie poczekałem na małżeństwo znajomych w starszym wieku. Jeszcze sprawni, mieszkają blisko, a nawet mają samochód. Proszę, aby przychodzili codziennie na Msze św., a nawet dwa razy dziennie. W ten sposób będą uczestniczyli w zbawianiu dusz, które wyjdą później na ich spotkanie, bo jesteśmy po śmierci.   

    Dołączyła do nas staruszka, która codziennie przychodzi do kościoła: „Ta pani jest świadkiem, bo nie ja was zapraszam, ale Pan Bóg czyni to przeze mnie. Jeżeli nie przyjmiecie zaproszenia to weźmiemy ludzi z rogów ulic. Po tamtej stronie podziękujecie mi, bo wszystko jest prawdziwe w naszym kościele. Nie ma śmierci, natychmiast jesteśmy. Przecież wiecie jak żyłem. Szatan chciał mnie zabić wódką i kartami. Kolega jak przegrywał to dolewał mi z mojej butelki”.

     Babcia - świadek zgłosiła swoją wątpliwość:

-  Ja chcę się wypisać z kółka radia „Maryja”, bo trzeba płacić 10 złoty / miesiąc

-  Te 10 złotych jest Pana Boga, a wychodząc z kościoła znajdzie pani dwadzieścia. Z partii się pani nie wypisała, a...

-  Z partii wypisałam się po dwóch miesiącach!

-  Zobaczcie niewierną: najpierw partii, a teraz Matce Pana Jezusa!

   Śmiejemy się jak dzieci Boże, bo w małym mieście wszyscy się znają!. Tak Pan spełnił moje pragnienie ewangelizowania.

   Droga krzyżowa „młodzieżowa” miała piękną oprawę muzyczną, ale nie było modlitw ludu, a rozważania nie miały Ducha Bożego. Proboszczowi zaproponowałem przekazanie moich rozważań, które właśnie odnalazłem i spróbuję opracować na Wielki Piątek. 

    Po Komunii św. zostałem na nabożeństwie dla Matki Bożej i dokładnie słuchałem czytanej Ew J 10, 31-42, a dzisiaj Żydzi porwali kamienie, aby Jezusa ukamienować.

     Przypomniał się czytany przekaz do widzącej Marii Valtorty z wizją Pana Jezusa nauczającego...*

    << Ja, tu, w domu Mojego Ojca, głoszę, że jestem Kimś więcej niż Prorokiem.

    Jezus staje z rękami skrzyżowanymi na piersiach. Wszedł na kamienną ławę, aby być jeszcze wyżej i aby Go widziano. Stamtąd panuje nad nimi promieniami Swoich szafirowych oczu. Pa­nuje i ciska błyskawice.

    Jest majestatyczny do tego stopnia, że ich paraliżuje. Zamiast ciskać kamieniami, wyrzucają je lub trzy­mają w rękach, lecz nie mają już śmiałości, żeby nimi rzucać w Niego.

    Nawet wrzawa cichnie, aby ustąpić miejsca dziwnemu przerażeniu. To naprawdę Bóg się ukazuje w Chrystusie. A kiedy Bóg się ujawnia w ten sposób, człowiek, nawet najbardziej zuchwały, staje się mały i przerażony. >>

    W drodze z kościoła spotkane kobiety powiedziały, że na porannej drodze krzyżowej wśród wiernych było wielu mężczyzn, a nawet „działaczy religijnych”, ale nie miał kto nieść krzyża Pana Jezusa.

    Cały dzień towarzyszył mi obraz dłoni Chrystusa w którą oprawca wbija wielki gwóźdź (okładka „Idziemy”), a teraz gdy kończę napłynęła nazwa delikatesów: „Piotr i Paweł”.

   To moi poprzednicy, którzy umiłowali Pana Jezusa ponad swoje życie. Przypomina się dzisiejsze wołanie psalmisty (Ps 18/17): „Miłuję Cię, Panie, mocy moja, Panie (...) mój wybawicielu. Boże, skało moja (...) moja obrono”.  

     Popłakałem się jak św. Piotr...                                                                                            APEL          

* Vox Domini. „Poemat Boga-Człowieka” ks. czwarta cześć szósta str. 288-289 „Jezus w czasie poświęcenia świątyni”.