Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 26 kwiecień 1990

Odsłon: 565

    Tuż po przebudzeniu wróciły obrazy z wczorajszej Mszy św. Wróciła osoba kapłana, który pięknie czytał Słowo Boże oraz mówił wolno i spokojnie. Ponadto z miłością dawał znak ręką oraz miał wyczucie momentu w którym należy rozpocząć modlitwę po śpiewie pieśni...

    Przypomniały się słowa o pokorze (1 P 5,5b-14): "Wszyscy wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę, Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje. Upokórzcie się więc pod mocną ręką Boga, aby was wywyższył w stosownej chwili".

    „Boże mój! Boże mój!”...tak wyraziłem swoje zadziwienie Niezmierzoną Mądrość Stwórcy. Zacząłem odmawiać "Ojcze nasz" i „Zdrowaś Mario”. Na kursie akupunktury w Warszawie pięknie mówiono, ale bez Światła Bożego. 

    W ustach wykładowcy, który faktycznie osiągnął szczyt wiedzy pojawiło się słowo: „na kolana” (w sensie naszej marności w leczeniu). Chodziło o pokorę, ale w sensie ludzkim wobec tajemnicy wiedzy. Ja chciałbym wstać i powiedzieć: „na kolana, ale wobec Dzieła Bożego”.

    Nigdy nie rozpoznamy wszystkiego do końca. Każdy z nas ma lekarza wewnątrz...bardzo dobrego. Ten lekarz wskazuje na Instytuty, które są dowodem na to, że mało wiemy...

    W przerwach spoglądałem na to, co pisze kard. Newman: „Nieskończona Doskonałość Boga”, gdzie stwierdza, że „Cała piękność i dostojeństwo wielkiego świata jest cieniem, albo przebłyskiem Twojej Istoty".

    Nie wiem co robić po zajęciach, wsłuchuję się w moją duszę i odczuwam, że mam zostać i w ciszy czytać Biblię: „Przyoblecz się w Pana Jezusa Chrystusa”...to pierwsze zdanie. Jakże to Wielka Mądrość! Nic nie znaczy świat i nasze „sukcesy"...wobec tych chwil w których żyjesz dla Pana Jezusa.

"Tu nie znajdziesz Królestwa dającego pokój i radość.

Dziękuję Ci, Panie Boże za łaskę wiary w Jezusa Chrystusa.

Dziękuję Ci, Panie Boże za żonę, dzieci, dom, pracę i za ten kurs...za wszystko czym mnie obdarzasz"...

   Dar wiary i możliwość modlitwy to wszystko! Zauważyłem, że trzeba być prostym w słowie, pewnym, delikatnym i spokojnym (zamiast; uczonych wywodów). To, co jest Boskie wiąże się z prostotą! Z tego powodu - mędrcy tego świata - prostotę wiary wiążą z zabobonem. Wiara nie wypływa z mądrości, ale z mocy Boga (łaski).

   Nagle podczas czytania listu Apostoła Pawła jasno ujrzałem jak bliska jest mi jego nauka. Ta bliskość wynikła z działania Ducha Św....to wszystko mam już w swoim sercu. Wszystko otrzymałeś, wszystko jest darem: „dlaczego zachowujesz się jakbyś nie otrzymał?” „Jezu...Jezu...Jezu”. Wyszedłem na spacer. Piękne osiedle, piękne domki. Czy ci ludzie wiedzą, co posiadają?

    Cały czas w mojej modlitwie proszę o pomoc dla tych ludzi, w różnych sprawach. Proszę o zachowanie tego osiedla - tu przyjdą kiedyś inni ludzie, lepsi. To osiedle nie ma swojego kościoła! Wróciłem, usiadłem na ławeczce, czytam i w wielkiej tęsknocie za Jezusem mam pragnienie rozmawiania o Nim.

    Pragnę podzielić się z kimś obcym moją radością. Czytam i czekam, wiem, że ktoś podejdzie: „Jezu, nie mogę już istnieć bez Ciebie, ponieważ nic i nikt nie może dać mi Prawdziwego Szczęścia. Ja jestem skazany na śmierć ziemską. Padam przed Tobą mój Jezu...Ty Panie powołałeś mnie do świętości. Z Tobą odczuwam wszystko w niczym, a bez Ciebie wszystko jest jedną wielką marnością".

    Nagle muszę wciągnąć inwalidę na wózku do pokoju hotelowego. Mówię mu o moim oczekiwaniu i przysłaniu jego jako znaku. Ten znak mówi: Szukasz Jezusa - szukaj Go w bliźnim, w potrzebującym, chorym, niepocieszonym, strapionym i smutnym.

     „Panie! stale ofiarowujesz mi coś innego, niespodziewanego i w każdej chwil szkolisz mnie”!

                                                                                                      APeeL

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 25 kwiecień 1990

Odsłon: 605

   Przebudziłem się z niesmakiem w ustach i w duszy! Nie mogę pokonać wady: gadania. W sercu popłynie pieśń: „Serdeczna Matko” ze słowami „zlituj się, zlituj niech się nie tułamy”. Nagle zrobiło się raźniej w duszy, bo Bóg, Pan Jezus i Matka Boża wiedzą o naszych słabościach...

    Moja główna rozterka polega na łasce nawrócenia z równoczesnym staczaniem się w nałóg hazardu i pijaństwa. Ponieważ obecnie przeważa pragnienie mówienia o Bogu i wierze...nietaktem jest rozmowa o Bogu w upadku.

    Sprawa jest prosta: „Nie pij wódki...nie rozmawiaj o Bogu, bo upadasz podwójnie”. Właśnie demon dwa razy podsuwał mi kolegę po fachu, stałego dyskutanta (zarazem wroga wiary).

   Apostoł Piotr powie dzisiaj (1 P 5,5b-14): "Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć. Mocni w wierze przeciwstawcie się jemu!"

   Mam zarazem zapamiętać, że liczy się tylko ta chwilka, „tu i teraz”...trzeba zostawić to, co było. Nie oglądać się wstecz. Nie wiadomo bowiem ile razy i kiedy jeszcze upadnę. Trzeba wciąż prosić Boga Ojca o przemianę, o prowadzenie i Jego Opatrzność.

    To czas śmiertelnego boju o duszę i ciało, bo większość ginie w nałogach, a sam nie poradzisz. Przepisuję to po 30 latach i potwierdzam fakt, że Bóg nie działa natychmiast, a tak chcemy („koncert życzeń”). Wówczas każdy wiedziałby, że jest, a to to sprawiłoby zarzut Belzebuba, że kupuje dusze ludzkie, jakby zabierał nam wolną wolę.

    Nasze ćwiczenie osiołka czyli ciała jest pokazane na treningu psa policyjnego, konia wyścigowego, testowaniu samochodu oraz treningach sportowych. Po ilu latach można zdobyć medal? Taki pies, gdy nie podoła będzie patrzył w oczy...jakby prosił o wybaczenie.

Po co modlitwa Bogu i dlaczego Bóg pragnie naszej modlitwy? Dlaczego modlitwa jest miła Bogu?

    Modlitwa to rozmowa dziecka z tatą ziemskim. Wyobraź sobie maluszka, który stale milczy, o nic nie pyta i o nic nie prosi.

Dlaczego Bóg Ojciec nas karze, a zarazem prosi o modlitwę?

    Znowu wrócę do taty i dziecka, które jest karane „rózgą”. My jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga. Każdy z nas jest Jego dzieckiem. Nasz płacz po upadku (upokorzeniu się) z prośbami o przebaczenie sprawiają wielką radość Bogu Ojcu.

   W takich chwilach mamy prosić o ochronę i wsparcie w boju o wytrwałość w walce o naszą duszę. To wszystko jest dowodem naszego zawierzenia, a zarazem sprawia, że rośniemy w upadkach...

    Ponownie zdziwiony zacytuję słowa Apostoła Piotra z dzisiejszego czytania (1 P 5,5b-14): "Wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was. Bądźcie trzeźwi! (…) Wiecie, że te same cierpienia ponoszą wasi bracia na świecie.

    A Bóg wszelkiej łaski, Ten, który was powołał do wiecznej swojej chwały w Chrystusie, gdy trochę pocierpicie, sam was udoskonali, utwierdzi, umocni i ugruntuje. Jemu chwała i moc na wieki wieków!"

    Sam widzisz, że powołani przez Boga mówią podobnie…

                                                                                                                           APeeL

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 24 kwiecień 1990

Odsłon: 563

   W śnie na kursie akupunktury byłem na szkoleniu o duszy i ciele. Dusza to ciało tylko niewidzialne...tak jak nasz obraz w lustrze. Szatan nie lubi, gdy ujawniane są Tajemnice Boże, bo pojawiała się piękna dziwa, której głowa przemieniła się w świńską...to miało dać zmieszanie snów z poczuciem, że to wszystko bajda.

   O 4.00 nie wiedziałem czy mogę czytać przy małej lampce, bo w pokoju był drugi kursant, który smacznie spał. Teraz mam problem: co duchowo oznacza wolność? Niby proste, ale wolność nasza nie ma nic wspólnego z Wolnością Bożą. Wyjaśnię to obrazem: jestem przykuty do ściany, ale wolny duchowo (oddany Jezusowi, a nie zniewolony przez jakiegoś tyrana).

   Teraz w gabinecie rtg modlę się za mężczyznę przygotowywanego do zabiegu radikulugrafii (łac. radiculi), która ma zadanie pokazania stanu jego korzeni rdzeniowych.   Z wbitej igły wypływa z niego woda, a to jest płyn mózgowo-rdzeniowy. „Panie Jezu! Pomóż mu, aby się nie bał."

    Dzisiaj jest to jasne, ale sienij wyobraźnią wstecz Ile jeszcze odkryjemy cudów? Co będzie za następne tysiąc lat? Po zabiegu rozmawiam z tym człowiekiem i poprosiłem go, aby przekazał to cierpienie za innych.

    W jego oczach ujrzałem zrozumienie...nawet powtarzał: „dziękuję, dziękuję”, a ja zawołałem: „Panie Jezu dziękuję Ci za dar czułości serca, za nadprzyrodzoną miłość o której nawet nie wiedziałbym, że istnieje!"

    Tu praca, a w duszy płynie pieśń: „Zmartwychwstał Pan”, a nawet jest czas na czytanie Biblii. Takie d a r y  i to w godzinach pracy (czyli na kursie akupunktury). Po zajęciach wyszedłem w miasto, a trwało to 1.5 godziny i to w ulewie. Demon podsuwał sklepy i zawracanie. Pokusa nie udała się i tak trafiłem do kościoła pod wezwaniem Św. Andrzeja Boboli.

   „Dziękuję Ci, Panie, za to prowadzenie”! To piękny nowoczesny kościół, ściany pochyłe, a od od góry do dołu ozdabiają je witraże. „Panie Jezu, Ty mnie wybrałeś, chociaż niczym się nie zasłużyłem. Dziękuję Ci, Panie Jezu”.

   Później spełnił się sen, bo za dwójką młodych ludzi wszedłęm do kościoła św. Benona (Redemptorystów), gdzie kapłan po modlitwie z młodzieżą pięknie śpiewał i grał na gitarze. Popłakałem się z twarzą w dłoniach wołając za niego do Boga. Nagle to spotkanie zakończyła Eucharystia do której przystąpiłem z jedną dziewczyną...jakby na znak dla zebranej młodzieży.

                                                                                                                            APeeL

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 23 kwiecień 1990

Odsłon: 608

    Dzisiaj mam jechać na kurs akupunktury w Warszawie, ale nie wiem czy własnym samochodem. W odpowiedzi napłynęło: „dałem ci samochód!” Przed snem, w wielkiej radości płynęła - przeze mnie - piękna modlitwa, której nie mogłem zapisać lub nagrać (brak intymności).

„Boże Ojcze Prawdziwy, Sprawiedliwy i Mądry.

Najbardziej Dobry

Wszystko mam od Ciebie

Ty wszystko o mnie wiesz”…

   Tak chyba powstawały Psalmy i modlitwy świętych. Przytaczam tylko te słowa jako bladą namiastkę. Dodatkowo wróciły słowa popa z cerkwi podczas namaszczenia batiuszki (kapłana) w jego posłudze: „Godzien...Godzien...Godzien” z moim płaczem. „Panie Jezu wspomóż wszystkich kapłanów udręczonych w sowietach”.

    Po dobiciu na miejsce zakwaterowania poczułem się obco (jak wygnaniec). Zrobiłem kawę, a do ręki wziąłem Biblię i pomyślałem; „Pan jest ze mną, kogo mi trzeba”. Tam trafiłem na słowa: „Wzorem Jezusa, dzięki dobru Ojca musisz żyć nowym życiem”. Po tym moje serce zalała radość i ufność, a w tym czasie zaświeciło słońce...zarazem ustąpił lęk. Zobacz jak na początku byłem szkolony...

     Wykład zaczął się od typowej awarii...rzutnika. „Gdy jestem z Tobą nie cieszy mnie ziemia!" - czytam słowa o Jezusie św. Johna Henry’ego Newmana. Pragniesz życia nadprzyrodzonego - musisz żyć Bogiem już tutaj! „Naucz mnie tego Boże!”

    Ten pastor porzucił w końcu kościół anglikański, wycofał się z czynnego życia religijnego, a następnie został wyświęcony na kapłana katolickiego. Zobacz powikłane drogi dojrzewania duchowego. 

    Czas wolny, zgiełk uliczny w środku Warszawy: „Panie Jezus! Jak mam Ciebie odnaleźć w zgiełku? Z kim mam rozmawiać i mówić o Tobie?” Nagła miłość powaliła mnie w ciele, usiadłem i zacząłem pisać:

    „Uwielbiam Cię mój Jezu. Uwielbiam Cię, Ojcze Prawdziwy! Jezu! Daj ludziom ulgi i to czego pragną, bo każdy z nas cierpi: gruby i mały, dziewczyna z czerwoną twarzą oraz dwóch pijanych”. Idę i modlę się za napotykanych i nieznanych mi ludzi.

    W Kościele św. Krzyża przy Plac Zbawiciela trafiłem na ciszę z obrazem Ostatniej Wieczerzy oraz z figurą Pana Jezusa z otwartymi ramionami: „chodź”. Jeszcze Matka Boska z pięknymi promieniami.…

                                                                                                                                      APeeL