Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 18 lipiec 1997

Odsłon: 1153

opr. 01.12.2010

       W śnie znalazłem się na sali egzaminacyjnej z trudnym tematem z fizyki. Zerwałem się ze strachu (4.00) i czytałem o życiu św. Małgorzaty Marii Alacoque, a w moje serce wpadły słowa Pana Jezusa, który wskazał na świętość czasu Jego osamotnienia w Ogrójcu (z czwartku na piątek).

   Podczas przejścia na Mszę św. trafiłem na gospodarza wzmacniającego drzewka w ogrodzie (wbijał paliki) z których jedno było pochylone. Nawet powiedziałem żonie o intencji, a przede mną było wiązanie pomidorów na działce.

     Napłynęła bliskość Boga Ojca...na Jego Ręce przekazałem dzisiejszy dzień, Mszę św. oraz Ciało Pana Jezusa. Nie mogłem wyjść z kościoła. Przypomniał się opis świętej Faustyny, gdy w Eucharystii ujrzała Pana Jezusa. Mojego stanu duszy nie można przekazać.

    Wracałem ze wzrokiem wbitym w ziemię (uniżenie, powalenie ciała), a właśnie spotkałem dziadka idącego na chwiejących się nogach (utrata sprawności), sąsiada utykającego na protezie, stojących przy barach („chorych”), babcię na stołeczku myjącą szybę, a z „Gazety wyborczej” patrzyło zdjęcie ofiary powodzi podpierającej się kijem.

    Przypomina się reportaż o wojsku dającym wsparcie. Znajomej radziłem, co ma czynić, bo jest przy mężu i nie ma nic swojego. Ze wsparciem Boga malowałem bez wytchnienia przez 7 godzin, a zacząłem od...poręczy schodów!

  Około 9.00 napłynęła Słodycz Boża, a to zapowiedź cierpienia. Tak się stało, ponieważ serce zalał ból współczucia z powodzianami, bo powtórzyło się powódź i jej ofiary także zostawiono. Wielu mieszkało w kontenerach...bez prądu, a na zewnątrz był mróz minus 15-20 stopni.

    To zatroskanie naszego Boga o wszystkich, które z Jego łaski odczuwam. Przez serce przeleciał promyk miłości Bożej, a łzy pojawiły się w oczach, bo przypomniała się aktorka mówiąca swojemu synkowi o Bogu...przytulała jego główkę do siebie! Dusza zawoła tylko „Ojcze! Abba!”

    Nagle napłynęło pragnienie drugiej Mszy św. w ramach dziękczynienia. Rano nie szły modlitwy, a teraz płaczę podczas przechodzenia obok cmentarza, gdzie jest figura Pana Jezusa po św. Poniżeniu (ukoronowaniu cierniem).

    Po Mszy św. płynęły błagalne zawołania w intencji powodzian (zalecenie prymasa): „Św. Boże, św. Mocny, św. a Nieśmiertelny zmiłuj się nad nami”. Dziś dzień żałoby w ojczyźnie...tak wiele tragedii. Do kościoła trafił nawet premier Cimoszewicz i prezydent Kwaśniewski!! '

   W domu dalej płynęły modlitwy, a w telewizji pokazano obraz porodu. Ile osób daje wsparcie rodzącej! Za oknem wichura, a na terenach powodziowych ponowne ulewy. Oglądałem też film o bezdzietnych małżeństwach, a zarazem pokazano matki bez środków do życia, którym zabrano dzieci oraz żony porzucane po zachorowaniu na nowotwór.

    W „Rycerzu Niepokalanej” trafiam na litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa i Loretańską, a w prasie była prośba górnika, który stracił dolną połowę ciała. Ja otrzymałem też wsparcie; zamiana kolejki wyjazdowej sprawiła, że wyjechałem dopiero rano...

    Dzisiaj, gdy to edytuję (27.10.2014) na pomoc czekają ofiary wybuchu w kamienicy w Katowicach. Ci, którzy przeżyli trafili do pokoi gościnnych w sąsiedniej parafii. Ludzie znieśli ubrania, często niepotrzebne, ale na konto nie wpłynęła nawet złotówka.

    W  TVN 24 przez 3 dni mieli żałobę po swoim dziennikarzu i jego rodzinie (ofiarach), ale konta nie podali. Proboszcz parafii był zszokowany...nie wie biedak jak fałszywa jest prawdziwa władza!                                                                                APEL

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 17 lipiec 1997

Odsłon: 633

Bł. Jadwigi Królowej

    Idziemy z żona na Mszę św. a ja po potknięciu się oberwałem jej umocowanie buta. W tym czasie wzrok zatrzymał chwiejący się, pijany oraz kulawy dziadek. Później spotkam chwiejący się przy barze, młodzieńca, który chciał się popisać i potknął się, a na moich oczach dziewczynka upadnie po gibnięciu się...

    Stoję przy obrazie Trójcy Świętej, a w sercu bliskość Boga Ojca, bo właśnie objawia Mojżeszowi Swoje Imię. Płynie zawołanie:”[...] Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a ja was pokrzepię [...]”. Mk 11, 28-30

   Pan Jezus prosi, aby wziąć Jego jarzmo, a przed Msza św. czytałem o kapłanie, który przejął krzyż więźnia. Po Komunii św. Ciało Zbawiciela zalało moją duszę, ale tych doznań nie można przekazać.

    Wahanie: czy jechać na działkę czy malować okno w domu (żona prosi). Po modlitwie wiem, że mam malować. Słodycz zalała serce, ponieważ bałem się jakiejś awarii (w śnie „patrzyło” zdjęcie faceta przebranego za diabła). Zły kusił nieskutecznie wyjazdem do mieszkania córki i reperacją - jak się okaże - dobrego zamka u drzwi!

   Skończyłem pracę. Wieczór. Wyszedłem na modlitwę, ale do końca nie znałem intencji. W tym momencie wzrok zatrzymała huśtająca się dziewczynka. Z serca odmówię moją modlitwę oraz koronkę do Miłosierdzia Bożego.

   Przepłynie świat mających wątpliwości przed podjęciem decyzji typu finansowego poprzez budowlane do życiowych (ożenek)...aż do duchowych (nawrócenie). Trwają powodzie, a rząd waha się z niesieniem odpowiedniej pomocy. Dziękuję Bogu za próby, dobre natchnienia i za dzisiejszy dzień pracy.

                                                                                                                                        APeeL

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 16 lipiec 1997

Odsłon: 1140

opr. 29.11.2010

    W śnie znalazłem się na posiedzeniu rządu z którego wyrwał mnie domofon...łaskawie wrócił syn (2.00). Zerwałem się na Mszę św., a zły standardowo zaleca nabożeństwo wieczorne. To jasne, bo dzisiaj jest  święto NMP z Góry Karmel!

  Komunia św. pękła na pół: „My”, a duszę zalało działanie Ciała Zbawiciela. Chwyciłem twarz w dłonie i pojękuję:„Jezu! och Jezu!”...nie mogę wstać i wyjść z kościoła. Słodycz Boża w sercu i ustach zapowiada cierpienie, a dodatkowo wysunął się  wizerunek św. Michała Archanioła, którego miałem przy sobie. Nie wiem co się stanie, ale dzisiaj jedziemy załatwić sprawę.

  Z „Gazety Polskiej” dowiedziałem się, że rząd zostawił powodzian na pastwę losu! Podziękowałem im za interwencję. Tak samo jest dzisiaj, gdy to opracowuję. Za oknem pół metrowe zaspy, a ludzie na terenach powodziowych wegetują w kontenerach lub remontowanych domach pełnych wilgoci.

  Minister Miller mówi, że pozostało tylko 48 rodzin do przeniesienia! Właśnie w tv „Polsat” pokazują takich biedaków zostawionych samym sobie, bo panie urzędniczki zachorowały! W TVN żartują „jak co dzień”.

   Wówczas było podobnie: normalnie szły kabarety, seriale komediowe i rozbieranki. Mówiono też, że płacimy podatki na takie właśnie awarie i kataklizmy, a rząd śpi.

  Wracam z kościoła, płynie moja modlitwa, wołam w intencji dnia aż popłakałem się przy figurze Matki Bożej Niepokalanej, która przyszła pod mój blok. 

 Wyjeżdżamy z żoną, a zaczynają się przewidywane kłopoty. Nie podjechały dwa autobusy, a ten który nas zabrał zepsuł się już na początku. Po przybyciu do mieszkania nie udało się otworzyć drzwi. Pan Jezus pokazał mi cierpienie zostawionych w potrzebie: nie można dostać się do domu i wejść do swojego mieszkania.

  Bezsilność wywołuje złość, a szatan tylko czeka na to. Normalny człowiek przeklina wszystko...w tym Boga. Ja wiem o tym, ale ten zły czas spędziłem na modlitwie i nie dałem się nabrać.

  Przesuwają się obrazy poszkodowanych, których pozostawiono samych sobie:

- lekarz na urlopie, a chorzy szukają pomocy

- opiekun opuścił kolonię, a w tym czasie utopił się chłopczyk

- inwalida tonął, a stojący na brzegu śmiali się z niego

- porzucone dzieci, rodziny, niepełnosprawni

- ówczesna i obecna powódź z bezczynnością rządu.

  Dzisiaj, gdy to opracowuję podają, że Centrum Zdrowia Dziecka nie chce rehabilitować ciężko poszkodowanych, bo nie ma pieniędzy. Ten zły dzień kończy sen w którym wyraźnie widzę tablicę z napisem „szatan”. Nawet odpoczynek udręczy na tym zesłaniu...          APEL

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 15 lipiec 1997

Odsłon: 714

   Dzięki kąsaniu zajadłej muchy obudziłem się na Mszę św. o 6.30, którą lubię. Zaczynam różaniec Pana Jezusa, a wzrok zatrzymuje rozwożenie chleba. Za chwilkę kapłan powie o Eucharystii, że ten dar otrzymaliśmy w ramach hojności Bożej. W sercu przepłynie świat pozbawionych Ciała Pana Jezusa.

   Podziękowałem Bogu za wszystkie łaski i przebaczyłem moim prześladowcom...”odpuść Ojcze także moje winy”. Z tablicy kościelnej „patrzył” napis: „ziarno musi obumrzeć”. Tak, bo stary człowiek musi odejść, aby zacząć nowe życie.

   Właśnie płynie Ps 23 „Pan jest moim Pasterzem”, a w Ewangelii Jezus ocala cudzołożnicę. Podczas czytania Słowa Bożego rozpraszają nas myśli, a także kuszenia.

   Nagle wszystko odmieniła Eucharystia...cały skulony muszę głęboko oddychać i wołam: „ Panie mój! jak tutaj dobrze u Ciebie...dlaczego ludzie przychodzą do Ciebie, Jezu...nawet lubią celebracje i na tym kończy się ich wiara.”

    Jakim językiem mam wyrazić bliskość Królestwa Bożego oraz stan mojego serca i duszy zalanych pokojem i szczęściem? Niech wystarczą tylko łzy w oczach. Po wyjściu z kościoła z pobliskiej piekarni napłynął zapach chleba, a wzrok zatrzymała jaskółka karmiąca młode.

    Nagle odmieniony pragnę biec do ludzi, dawać świadectwo wiary i chwalić się Bogiem Ojcem, Panem Jezusem i otrzymaną łaską wybrania. To sprawia nagła przemiana; człowieka z duszą, w duszę z ciałem. „Och! Panie Jezu! To duże pocieszenie z samego rana. Dlaczego ludzie nie chcą być tutaj...”Jezu mój! Jezu!”

   Wprost prosi się granie piosenki na akordeonie: „Radością serca jest Pan. Na Niego czeka dusza ma”. Padłem na kolana i odmówiłem moją modlitwę...

    Dzisiaj, gdy edytuję ten zapis (06.08.2018) pasuje mój komentarz na forum www.fronda.pl, gdzie napisałem:

   <<Dziwne te dyskusje. Nikt nawet nie wspomni o Mszy św. i Chlebie Żywym, który sprawia, że po zjednaniu z Panem Jezusem staję się ś w i ę t y m. Po czasie brudzę się i następnego dnia muszę przyjść ponownie na spotkanie ze Zbawicielem.

   Ty, który to czytasz nie marnuj czasu, bo wszystko jest prawdziwe w Kościele Katolickim. Zacznij przychodzić do Pana od jutra. Nie czekaj, bo nie znasz dnia ani godziny. Nie będziesz miał moich przeżyć po Eucharystii, ale Msza św. sprawi twoje uświęcenie, a przekazana za jakieś osoby da owoc nadprzyrodzony>>.

                                                                                                                                      APeeL