Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 24 kwiecień 2010

Odsłon: 857

    Jako lekarz znam ludzkie pragnienie długiego i dobrego życia oraz brak pogodzenia się ze śmiercią. Rzadko ludzie pragną śmierci, a wówczas wcale nie nadchodzi. 

   Wyobraź sobie, że leżysz bez ruchu, wszystko cię boli, nie widzisz żadnego sensu dalszejaegzystencji, a Pan Cię nie zabiera. Dodaj do tego wiedzę, że jest Niebo, a ujrzysz cierpienie takich braci.

    Żona chorego na raka płuca, który strasznie cierpiał (duszność) w modlitwie prosiła o śmierć dla niego, a ja nieświadomie pomogłem mu w zabraniu go do Pana za co dziękowała Bogu przy wypisywaniu karty zgonu...

   Na mszy porannej łzy zalały oczy, gdy rybak Piotr przybył do zmarłej; „(...) Otoczyły go wszystkie wdowy i pokazywały mu ze łzami w oczach chitony i okrycia. (...) Po usunięciu wszystkich padł na kolana i modlił.

    Potem zwrócił się do ciała i rzekł; <<Tabito wstań>>. A ona otwarła oczy i  usiadła. Piotr podał jej rękę i podniósł ją... (...) i ujrzeli ja żywą...”. Wcześniej powiedział do sparaliżowanego od ośmiu lat; << Eneaszu, Jezus Chrystus cię uzdrawia, wstań i pościel łóżko>>. I natychmiast wstał. Dz 9,31-42. Ponownie łzy zalały oczy podczas zapisywania tego świadectwa wiary.

   Jedziemy na zakupy, a w radiu "Maryja" pani doktór radzi chorym. W markecie do barmanki mówię o dobrodziejstwach, który dał nam Pan Bóg, a wśród nich jest kawa. To producent paliwa dla mózgu (ATP przechodzi w AMP), rozszerza naczynia (migrena, niedokrwienia, duszność).

     „Patrzą”; leki, apteka, masy kosmetyków dla ciała, środki czystości, odżywki dla sportowców, rowery oraz pieczywo w nieskończonym rodzaju. Przy koszyku z dobrami i chlebem siedzi starsza pani; „Chleba naszego powszedniego racz nam dać Panie”.

   Powiedziałem jej o prawdzie naszego kościoła i zaprosiłem na codzienną Mszę Świętą, gdzie dają Chleb Życia, a ona za to podziękowała. A za dziewczynę reklamującą soki w kieliszkach wzniosłem toast ze słowami: to za pani zdrowie...niech pani żyje aż do śmierci!

   Żona pokazała jak wprawiła się w „obsłudze” skakanki, a w telewizji oglądam mistrzostwa w gimnastyce sportowej (ewolucje na kółkach, poręczach i drążku), a prof. Witold Tłustochowicz pokonuje rowerem różne trasy (codziennie kilkanaście lub kilkadziesiąt km). Dużo ludzi chodzi z kijkami, co wywołuje mój uśmiech.

   Teraz „patrzą” łóżka (ważny jest dobry sen), krzesła i lampy oświetleniowe. W śnie czyściłem stare buty o masywnej podeszwie, które lubiłem i dokładnie takie kupiłem...za 30 zł!

  Nie śmiej się, bo dla naszego zdrowia b. ważne są dobre buty, ponieważ na stopie mamy punkty, które wykorzystuje się w akupunkturze i akupresurze. Wielcy tego świata mają specjalnych szewców.

   Jeszcze ekologiczne jedzenie, regularne mierzenie ciśnienia, badania okresowe w tym jelita grubego (rak), gruczołu krokowego (rak), płuc (rak), serca (zawał nawet u młodych sportowców)...trochę kłopotu jest z wczesnym wykryciem tętniaka mózgu oraz tętniaka rozwarstwiającego aorty.

    Nie chcę straszyć, ale wiele chorób „udaje inne”; niedokrwistość złośliwa daje reumatyzm,  wirusowe zapalenie wątroby sugeruje rzs, wirus półpaśca w mózgu sprawia badanie w kierunku guza, a zwykła świnka u dorosłych może zdemolować zdrowie. Zresztą dajmy już spokój, bo wszystko jest w Rękach naszego Prawdziwego Boga Ojca.

    Życzę Ci zdrowia i 100 lat życia na tym w y g n a n i u, ale wiedz, że  Pan Jezus powiedział (J12, 24-26): „kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne”...                                                                                                                                        APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 23 kwiecień 2010

Odsłon: 811

św. Wojciecha

   Jadę zaproszony na mszę o 6.30, a z radia płynie pieśń o Panu Jezusie, który zakończył życie po przebiciu Świętego Boku. Ból przeszył duszę, bo to stało się także za mnie.

    W kościele podniosłem kartkę wydartą z zeszytu z ręcznie napisaną prośbą o czczenie Pana Jezusa i Jego Najświętszego Serca w Tabernakulum. W oczekiwaniu na nabożeństwo odmawiam tą modlitwę, a łzy zalewają  oczy, bo to zarazem prośba w mojej trudnej sprawie.

    Ministrant zapalił Paschał, a na moją osobę padł snop światła z zaglądającego przez witraż słońca. Ja wiem, że to znak, bo posłuchałem natchnienia, aby przyjść o tej porze (6.30). To także dowód na prawidłowy odczyt decyzji chwilki od której zależy cały ciąg spraw, a nawet nasze życie.

   Św. Wojciech uciekł z Czech, gdzie zamordowano jego czterech braci i szerzył wiarę w naszej ojczyźnie...zginął śmiercią męczeńska przeszyty siedmioma włóczniami. Św. Paweł mówi (Flp. 1, 20c-30); „Dla mnie bowiem żyć - to Chrystus, a umrzeć - to zysk. (...) pragnę odejść i być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze, pozostawać zaś w ciele to bardziej dla was konieczne (...) trwacie mocno w jednym duchu (...) i w niczym nie dajecie się zastraszyć przeciwnikom”.

    Później z radia w samochodzie popłyną słowa o o. Kolbe i oficerze Gajowniczku, a w telewizji będzie reportaż o ks. Jerzym Popiełuszce. Wyznawca Pana Jezusa nie może być tchórzem, musi reagować na różne świństwa i nie dać sobie zamknąć ust dla świętego spokoju („po co protestować, to nic nie da, ważniejsza jest rodzina, a także własne życie”).

    Płynie Ps 125(126), który kojarzy się z początkiem mojego działania „Kto we łzach sieje, żąć będzie w radości”. Prosiłem Ducha Świętego o wyjaśnienie; jak mam czynić, bo nie chcę walczyć, ale mam bronić krzyża Pana Jezusa i wiary.

   W nocy miałem sen...ujrzałem moje utrapienie i pojawił się obraz małego krzyża. Refleksja po przebudzeniu. Przecież Pan Jezus powiedział, że z powodu Jego Imienia będą nas włóczyć po sądach i namiestnikach, a to będzie okazja do dawania świadectwa wiary.

   Ja wiem o tym, cierpienie przyjąłem, a nawet mam radość, że razem z Panem Jezusem zostałem ubrany w czerwony płaszcz. Mnie jest bardzo ciężko skarżyć się, bo to cierpienie jest od Boga i służy mojemu uświęceniu.

   Nie ma innej, bezpośredniej drogi do Nieba tylko wzięcie otrzymanego krzyża i pójście za Jezusem. W tej walce nie chodzi o odwet, ale o to by wyrosło wspólne dobro, pojednanie i nawrócenie kogoś.

   Dzisiaj Komunia św. jest bardzo delikatna. Pokój zalał duszę, odeszła senność, pojawiła się słodycz w ustach i sercu oraz pragnienie pojechania z Panem Jezusem do domu. Z małego, ładnego krzyża przydrożnego, gdzie zginęło trzech młodych ludzi odpadła tabliczka i ramię poprzeczne.

   Wszystko naprawiłem, sprzątnąłem stare lampki i brzydki wieniec, a radość zalała serce, bo takie krzyże w Warszawie (jednej nocy)...usunął zakład oczyszczania miasta.

  Na mszy wieczornej trwało rozproszenie i senność, ale Eucharystia całkowicie przemieniła moją duszę, a serce wypełniło pragnienie pozostania w kościele...”jakże tutaj dobrze u Ciebie, Panie...jak dobrze...dobrze”. Wracałem i tylko to powtarzam. 

    W „Empiku” marketu z piękną piosenką napłynęła bliskość Boga Ojca, a z mojego serca wyrwie się; „Ojcze mój, który jesteś w Niebie, święć się Imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje, bo nie wierzą w Niebo”.

    Tęskna miłość do Boga zalała duszę, która zaczęła wołać; „Ojcze! Jezu mój! Panie mojego serca”. To prawie szaleństwo i bliskość pęknięcia serca. Na ten moment patrzą tytuły wydawnictw; „Weronika”, „Trzy serca”, „Wszyscy jesteśmy Chrystusami” oraz „Śmiertelna misja”...to przecież los Pana Jezusa, św. Wojciecha i wszystkich męczenników! Ciężko oddychałem zaskoczony cierpieniem w komfortowym miejscu, a tu jeszcze wizerunek Pana Jezusa Eucharystycznego i serce z dwoma obrączkami.

    Trwa grzebanie ofiar katastrofy w Smoleńsku. Trzy doby trwał odczyt tej poważnej intencji, która brzmiała „za tych, którzy zawierzyli Bogu”, ale zapis „nie szedł”...jeden błysk wyjaśnił wszystko (o 4.00), bo posłuchałem natchnienia, aby o tej porze włączyć telewizor. Tam padło zapytanie; czy można się bardziej nauczyć ofiarności niż pod krzyżem Pana Jezusa?

    To dzień także za Ryszarda Kuklińskiego...                                                        APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 22 kwiecień 2010

Odsłon: 773

      Wczoraj pokazano rysopisy dorosłych braci, których porwano w dzieciństwie, gdy wyszli na chwilkę w pobliże domu. Matka zmarła z tęsknoty po 5 latach...zawsze była w domu i nawet w nocy miała otwarte drzwi. W telewizji płacze matka witająca córkę wracającą po perturbacjach z wczasów.

   Wstrząs przepłynął przez moje serce w momencie nawrócenia i chrztu Etiopczyka. Dz 8, 26-40, który mówi do Filipa; << Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym>>.

  Ogarnij świat. Ilu może to powtórzyć? Naród wybrany odwrócony, Europa zdziczała duchowo, dużo krajów jest we władaniu Szatana, a u nas? Co głoszą „Fakty i mity”, „Nie”, „Newsweek”, „Super Stacja”, „Gazeta wyborcza”.

    Kogo zapraszają od rana do wieczora do TVN...wczoraj "Tirana", a dzisiaj „Wolna Europa”?  „Wolna”, bo bez Boga. To właśnie zagubione dzieci, często porywane przez Szatana.

    Pan Bóg, a bliżej Matka Najświętsza z płaczem czekają na nasz powrót. Ty w to wszystko nie wierzysz, a ja Cię ostrzegam, bo każdego dnia daję dowód na Istnienie Prawdy. Dlaczego omijasz Dom Boga? Za czym gonisz? Nawet nie za pchłą? Wszędzie trafiasz, a co tam dają?...

    Dlaczego nie chcesz wrócić do Matki Prawdziwej, Niebieskiego Supermarketu, Rajskich Ogrodów pokazywanych w TVN Style, cudownych domów, gdzie zawsze będziesz miał klimatyzację i nigdy nie zaznasz strachu. Zapytaj sam siebie; po co Pan Bóg dał nam rozum? 

      Dziwne, bo z TV Trwam kapłan mówi, że Bóg dał nam rodziców, którzy stale czekają na nas i naprawdę nas kochają...„Bóg daje nam Ciebie, Maryjo, a Ty z bólem serca szukasz nas i sprowadzasz do Domu Ojca”.

     To zejście moich myśli i rozważań kapłana. 

                                                                                                                                          APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 21 kwiecień 2010

Odsłon: 872

    W nocy napłynęła bliskość Boga Ojca, mojego Taty. Skulony wołałem jak dzieciątko, które nie może zasnąć. To są sekundy tęsknej miłości, a zarazem przepraszanie, bo w błyskach przepływają różne grzechy...w tym krzywdy czynione innym ludziom. To jeden jęk duszy.   

   Szaweł szalał i niszczył Kościół jerozolimski (Dz 8, 1b-8): "porywał mężczyzn i kobiety i wtrącał do więzienia", a tłumy słuchały Filipa, ponieważ „widziały znaki (...) z wielu bowiem opętanych wychodziły z wielkim krzykiem duchy nieczyste, wielu też sparaliżowanych i chromych zostało uzdrowionych.”

  Pan Jezus wczoraj (J6,30-35) i dzisiaj (J6 35-40) mówił o Eucharystii, ale to było i jest całkowicie niezrozumiałe dla zwykłych ludzi; „Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba. (...) Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie (...)." Żydzi zatkali sobie uszy i zacznie krzyczeć, a do dzisiaj wyznawcy Chrystusa przystępują do Stołu Pańskiego z obowiązku!  

    W napadzie rozproszenie, bo to moja łaska (mistyka Eucharystyczna) zacząłem wołać do św. Michała Archanioła, a mocy szukałem w obrazie Trójcy Świętej. W myślach bój z obecnie szalejącym Szawłem czyli kołchoźnikami (mass-mediami), które walczą z wiarą i Bogiem. Napłynęło; „nie bój się” „nie bój się”! To w boju duchowym będzie coraz częstsze...

   Po połączeniu ze Zbawicielem pokój i słodycz zalały serce i w tym stanie trafiam do domu, a tam Zły podsunął mi interwencję w „dobrej sprawie”. Bestia wie, że w emocji tracę pokój Pana, a wówczas przerywa się łączność z Bogiem.

    Wyświęciłem mieszkanie i zapaliłem świecę zapachową i tak nam dobrze, a Pan dodatkowo dał ciszę i samotność, bo żona wyszła robić zakupy. Prawie chce się płakać z obdarowania, bo w sercu turyści pozostawieni na pastwę losu i horror związany z zamknięciem lotnisk (chmura pyłu wulkanicznego nad Europą).

   Wróćmy do słów Pana Jezusa; „Jam jest chleb życia”. Poproś Boga Ojca, aby dał Ci pragnienie przyjęcia Eucharystii. Ty nie wiesz, że masz prawdziwe ciało, a moje świadectwa ukazują działanie Chleba Życia w naszej duszy, a jej moc promieniuje także na ciało fizyczne.

    Przeszła senność, złość i rozproszenia w kościele...nikt i nic nie denerwuje, a wroga mogę przytulić. Słodycz zalewa usta aż muszę połykać ślinę. Miga płomyk świecy, słodycz nadal zlewa usta...aż muszę połykać ślinę. Niczego nie potrzebuję, nie łaknę i nie pragnę...ja mam Boga. Naprawdę niczego nie potrzebuję... 

  Podczas mszy wieczornej trafiłem na młodzież przygotowywaną do Sakramentu Bierzmowania. Większość nie rozumie tej łaski, a z sześciu wybranych do namaszczenia Krzyżem Świętym podeszła połowa.

    Podczas „otwierania ich serc” przez moje serce przepłynęła strzała Miłości Bożej. Kapłan mówił o dojrzałości duchowej, która jest łaską, a to dar na który niczym sobie nie zasłużyliśmy. Do każdej łaski trzeba dojrzeć.

  Ja widzę, że ta wielka łaska przerasta młodych ludzi zajętych tym światem. To brak Światła Pana i nic na to nie poradzisz. To jest ukazane także w świecie fizycznym, bo nie każdy może być dowódcą, kierowcą, kierownikiem i premierem.

   Z radia samochodowego kapłan mówił o swojej łasce i wspominał pobyt w seminarium oraz czas namaszczenia. Tylko on może odpuścić nasze grzechy, a przez jego uświęcone ręce płynie łaska na  chrzczone dzieciątko i głowy uczniów.   

   Z obrazu uśmiechniętego JP II do mojej duszy napłynęła wielka moc duchowa i radość, bo to następca św. Piotra namaszczony przez samego Pana Jezusa...                                                         APEL