Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 08 kwiecień 2012

Odsłon: 1097

      Budzik zerwał na roraty, ale w moim sercu miałem wiary „mniej niż zero”. Zapisuję to, aby pokazać, że często jesteśmy daleko od Boga. Spotkałem 80-latkę, ciężko chorą, która czuwała przy grobie Pana od 2.00, a ja w tym czasie smacznie spałem.

    Za chwilkę zobaczysz, co widzi sługa Pana.

1. Podczas procesji wzrok zatrzymała św. Hostia w Monstrancji. "Pan Jezus idzie z nami! Pan Zmartwychwstał". W tym właśnie czasie omijamy krzyże cmentarne porozrzucane pod murem kościelnym. To wprost „niechciany gruz”, a na wielu z nich jest wizerunek Pana Jezusa. Nie mogę pojąc jak może uczynić to człowiek posługujący Bogu (kościelny, proboszcz).

2. Na parafii „gościmy” Ukraińca, który z niejasnych powodów siedzi u nas, a teraz "obserwuje" procesję...nigdy nie wszedł do kościoła, a jada z kapłanami i nawet pali cudzesy!

3.  Po zakończeniu procesji (3 razy wokół kościoła w zimnie i wietrze) okazała się, że kościół jest pełen ludzi (w tym mężczyzn w różnym wieku), którzy w cieple czekali na Mszę św.!

4. Zmartwychwstanie Pana Jezusa, ale komuś nie chciało się wstać wcześniej i zabrać Ciało Zmartwychwstałego z grobu. Wciąż jesteśmy Apostołami, którzy smacznie śpią podczas najważniejszego czasu.    

5. Pan Jezus leży jeszcze w grobie, a proboszcz czyta ogłoszenie o naradzie na temat „wesołe jest życie staruszka” (z pieniędzy UE). Żartował też, że to 13-tego i w piątek o 13-tej, a później mówił o kaloriach, jedzeniu i dyspensie.

   Dziękował wszystkim za uczestnictwo w  procesji, ale prosiło się zawołanie z ludem: „Panie Jezu! dziękujemy Ci! Panie Jezu! dziękujemy Ci” i wrócenie z tym do domu.

    Przypomniało się nocne czytanie opisu modlitwy Pana Jezusa zlanego krwawym potem w Ogrójcu. W tym czasie uczniowie 3 x ciężko zasnęli, a po ujęciu Pana Jezusa uciekli z krzykiem i złorzeczeniem. Widząca z przykrością pisze ich słowa: „Zdradziłeś nas. Któż Ci może wierzyć”. To zrozumiałe, bo myśleli, że zostali sami i spotkają ich represje.

    Zaczęły się „święta” w wydaniu ludzkim. Straciłem czas na biesiadowanie, gadanie o niczym i głupie żarty. Ciało ciągnie do ziemi, a dusza do rozmów o Bogu. To wielkie cierpienie, którego nie zrozumiesz.

    Ja nie nadaję się już do spędzania „wesołych świąt”, a tego swoim wyznawcom życzył Janusz Palikot. To ohydna obrzydliwość, bo walczy z krzyżem, obraża Boga, ale świętuje w gronie rodzinnym.

    Po drzemce napłynęło zaproszenie na ponowną Mszę św. w intencji małżeństwa córki. To przykład jak Bóg nas prowadzi, bo ja tego nie planowałem. Z radością szedłem na spotkanie Pana i wołam do Matki Bożej o wspomożenie spracowanej żony, która wszystko przygotowała, aby ugościć zaproszonych.

    W kościele padłem na kolana i tak trwałem. Dotarły słowa o świadkach prawdy i pustym grobie. Przeciwnicy naszej wiary - wówczas i dzisiaj - negują zmartwychwstanie i głoszą, że Ciało Pana Jezusa zostało wykradzione. Nawet widziałem film o takich poszukiwaczach zwłok. Po Komunii św. „spojrzała” figurka Pana Jezusa Zmartwychwstałego, a radość i pokój zalały serce. 

    Przed północą popłakałem się, gdy zostałem sam na Sam z Odkupicielem...APEL 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 07 kwiecień 2012

Odsłon: 1123

    Nikt z nas nie zna przebiegu tego, co wydarzy się „za chwilę, za dzień i za rok”. W odróżnieniu od większości nic nie planuję. Nie bierz tego dosłownie, bo trzeba iść po chleb, na Mszę św. a w potrzebie odebrać pieniądze z bankomatu.

    Zły namawiał mnie do przybycia tutaj wczoraj, bo miałem trafić tutaj dzisiaj. Teraz stoję w zimnie i wietrze zapatrzony w poświęcony ogień. Nagle moje serce zalała tęsknota za Panem Jezusem z pragnieniem śmierci.

    To nie jest uczucie, które pojawia się w ekstazie, gdy następuje zjednanie ze Zbawicielem. Wówczas stajesz się kroplą w morzu Miłości Bożej i chcesz, aby to trwało.

   Zawołałem ze łzami w oczach: „Panie! zabierz mnie stąd”, ale napłynęło, że „jeszcze nie teraz”. Wiem, że mam odrobić wydobycie z grobu i otrzymanie nowego życia. Bardzo chciałbym odkupić tą łaskę i opowiedzieć o wszystkim na jakimś zgromadzeniu. Bóg zna to pragnienie, ale nic nie spełnia „na zawołanie”.

   Odnowiliśmy przyrzeczenie Chrztu św., ale przykro, bo wierni nie mieli gromnic. Po Komunia św. ponownie napłynęło pragnienie „śmierci w Panu”.

    Zły kusił, abym zwrócił uwagę kapłanowi, bo żartował po Eucharystii w obecności Pana Jezusa leżącego w grobie. Opowiadał „śmieszne zdarzenie”, a później 3 x dziękował wiernym, że łaskawie przychodzą na nabożeństwa! Dobrze, że były przeszkody, bo straciłbym pokój.

    Dlaczego zostałem zaproszony tutaj? To wyjaśniło się po uroczystościach, bo wszyscy uciekli, a przed grobem Pana Jezusa pozostała klęcząca dziewczynka. Po zawołaniu przez matkę pocałowała Zbawiciela oraz krzyż!

   Zastąpiłem ją i pozostałem sam na Sam z Panem Jezusem. Serce zalała święta cisza. W tym stanie wracałem do domu: wolno, ostrożnie, zgodnie z przepisami i w całkowitym pokoju.

    Około północy pojechałem na czuwanie do naszego kościoła, ale uciekłem, bo młodzież głośno grała i śpiewała przed Panem leżącym w grobie. Dopiero później czuwały niewiasty. Jedną z nich, ciężko chorą spotkałem rano...trwała przed grobem od 2.00.

   Trzeci dzień nie włączyłem telewizora, a w zapisie z dnia 04.04.1993 r. na nagłym wyjeździe pogotowiem trafiłem do pacjentki obstawionej obrazami i żyjącej w ciszy tykającego zegara...   APEL     

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 06 kwiecień 2012

Odsłon: 1084

    Miałem problem; czy być na dzisiejszych uroczystościach w kościele czy w pobliskiej kaplicy, gdzie ciepło i przyjemnie. Zapyta ktoś jaki jest dowód na dobry wybór?

    O tym zawsze świadczą przeżycia duchowe z całym ciągiem zdarzeń, a także atak demona. Jeżeli błędnie odczytasz Wolę Boga Ojca to zły da ci spokój, abyś nabrał przekonania, że postąpiłeś słusznie. To proste, a zarazem trudne, ponieważ bestia ma nieskończony repertuar pokus.

    Proboszcz przygotował piękne rozważania drogi krzyżowej, a po każdej stacji lud śpiewał. Trwały zawołania i modlitwy tak jak lubię. To nabożeństwo postanowiłem dodać do moich modlitw...jako odpust zupełny "za moich winowajców".

   Szatan nie lubi tego i intensywnie zalewał mnie nienawiścią do nich! Nie mogłem odsunąć tych agresywnie wpuszczanych myśli, którym towarzyszył ucisk w okolicy splotu słonecznego. Jeżeli nie wiesz dlaczego tak się dzieje to w końcu myślisz, że to płynie z twojego serca!

    W dzisiejszych czytaniach odbywał się sąd nad Panem Jezusem, który wcześniej zapowiadał prorok Izajasz (Iz 52, 13-53.12): „(...) nieludzko został oszpecony jego wygląd i postać jego była niepodobna do ludzi. (...) Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, mąż boleści (...)  Lecz on był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy.  

   Dręczono go, lecz sam się dał gnębić, nawet nie otworzył ust swoich. (...) Po udręce i sądzie został usunięty (...) Zgładzono go z krainy żyjących; za grzechy mego ludu został zbity na śmierć. Grób mu wyznaczono między bezbożnymi (...)”. 

    Atak złego trwał około 1.5 godziny aż do momentu ucałowania krzyża Pana Jezusa. Podszedłem i pocałowałem jeden ostry cierń na Głowie Zbawiciela, a moje serce doznało skurczu. Wracałem ze łzami w oczach, padłem na kolana i długi czas nie mogłem dojść do siebie. Zostałem całkowicie zaskoczony, a całe nabożeństwo zaczęło się dopiero teraz.

    Szatan uciekł z moimi „bardzo ważnymi” sprawami. Wyjaśnił się jego podły atak. Bestia wiedziała jakie będę miał przeżycie w kościele dlatego podsuwał kaplicę. To świadectwo jest ważne, bo taki wstrząs ciała zaznałem pierwszy raz w życiu.

    Łzy i uniesienie w duszy są świadectwem prawdy. Przesunęły się obrazy tych, którzy nie wierzą w krzyż Pana Jezusa. Napłynął obraz HGW, która podczas akcji nocnej skasowała wszystkie krzyże przydrożne w W-wie. Wyobraź sobie, że opiekujesz się takim krzyżem, żegnasz się przechodząc obok, czasami stawiasz lampkę lub kwiatek, a rano widzisz puste pole! Zobacz sprawność "władzy"...

    Pan kiedyś pokaże wszystko tej pani, która teraz szczyci się otwieraniem dróg i mostów, a także pogańskiego stadionu z równoczesnym  ślimaczeniem się budowy Świątyni Opatrzności Bożej.  

    Komunia św. załamała się na pół. Popłakałem się, a właśnie płynęła pieśń: „Odszedł Pasterz nasz, co ukochał lud. O Jezu, dzięki Ci za Twej męki trud”. I tak cały czas, bo „Gdy na krzyżu konał, słońce się zaćmiło, ziemia się zatrzęsła (...) Boski Zbawca zamki śmierci skruszył (...) Zmiażdżył władze czarta.

    Pozostałem na „Gorzkich żalach” oraz na Litanii do Najśw. Serca Pana Jezusa. Wszystko trwało 4 godziny, a mnie nie chciało się opuścić Domu Pana. 

    Podczas wychodzenia z kościoła siostra zakonna w mojej obecności zdjęła zasłonę z krzyża, który kiedyś odnowiłem, a wzrok zatrzymały ciernie w Głowie Pana Jezusa. W domu wzrok zatrzymał VI t. „Poematu Boga-Człowieka”, który otworzył się na rozdziale: „Rozmowa z Kajfaszem”. 

    Jakie cierpienie spotka mnie dzisiaj (cierń i pękniecie św. Hostii)? Logując się do poczty na forum Onet.pl trafiłem na dyskusję o wierze katolickiej i cały wieczór broniłem naszej wiary...                                    APEL 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 05 kwiecień 2012

Odsłon: 1548

   Dzisiejsza doba duchowa zaczęła się w momencie wyjścia na rozpoczynające się Triduum Paschalne. Właśnie „spojrzała” figurka Pana Jezusa padającego pod krzyżem, która towarzyszy mi od zawsze. Słodycz, pokój i miłość zalały serce...

    Przez chwilkę rozmawiałem ze znajomym i prosiłem go, aby zaciągnął ojca do kościoła, bo gaśnie w oczach. Mówiłem mu o Eucharystii, o tym, że rozpoznam kapłana fałszywego lub tego, który nie wypowie formuły Przeistoczenia, bo poda mi tylko opłatek.

   Gdyby istniała możliwość pokazania stanu mojego serca przed i po Komunii św. to zobaczyłby różnicę. Przed zjednaniem z Panem Jezusem często jestem pełen złości, a po mogę każdego przytulić.

    Nagle moją duszę zalała miłość Boga do wszystkich ludzi, a szczególnie do złych Polaków: starych komunistów, szkodników, złodziei i morderców oraz podobnych na całym świecie. Bóg kocha szczególnie tą część ludzkości. Napłynęło pragnienie spotkania tych ludzi w Królestwie Niebieskim i wspólnego cieszenia się ze zbawienia.

    To radość, którą wyrażali nagle uzdrawiani przez Pana Jezusa. Wyobraź sobie przez chwilkę jak krzyczeli tacy biedacy, a szczególnie śmierdzący trędowaci. Jeżeli masz chore kolano lub niesprawną rękę to wiesz o czym piszę. Podobnie jest z chorobami duszy. Wiele ich miliardów to zgnilizna, trąd i zapach siarki.

    W tych chwilkach Bóg pokazuje mi Swoją wszechogarniającą miłość do ludzi. Moje serce stało się cząstką Najświętszego Serca Pana Jezusa. To spadło tak nagle i trwało aż do wejścia w drzwi kościoła.

    Taki nadprzyrodzony kontakt z Bogiem jest rzadki i trwa krótko, ponieważ jesteśmy słabi. Normalny człowiek nie może mieć takich przeżyć, ponieważ nie wiedziałby o co chodzi. Do takiego stanu nie można dojść też jakąś techniką, bo sprawia go Miłość Boża napływająca do serca.

    Przez całe uroczystości trwały rozproszenia, bo diabeł nie lubi czcicieli św. Hostii. Jego działanie potrafię odróżnić od złej energii napływającej od ludzi. W nadbrzuszu czułem ucisk, któremu towarzyszył niepokój i rozmyślanie nad wieloma „ważnymi sprawami”. Nie można tego pokonać własnymi siłami. Wszystko minęło w momencie zjednania się z Panem Jezusem w Eucharystii.   

    U mnie dodatkowo Pan Jezus „mówi” poprzez część widzialną św. Hostii, która może być wielka, innym razem jako skrawek lub trójkątna (symbol Trójcy Świętej). Kiedyś Komunia św. wypadła, bo otrzymałem podwójną...zdążyłem chwycić w dłonie. Ponadto Komunia św. samoistnie pęka w różnym stopniu, a to wskazuje na czekające mnie cierpienia.

    Pewnego dnia zaprosiłem Pana Jezusa, aby towarzyszył nam podczas wyjazdu. Po Mszy św. wyszedłem ze św. Hostią (w ustach) do samochodu i tak się stało, że z domu odruchowo zabrałem płytę z różańcem, który odmówiliśmy podczas drogi. Pan był z nami... 

    Wróciłem do Pana Jezusa o 21.00, a później w domu zapaliłem lampkę i wołałem "za moich winowajców". Towarzyszyło mi zdjęcie Cudu Eucharystycznego z Lanciano oraz J.P. II podający św. Hostię Hindusowi, który klęcząc trzymał twarz w dłoniach...                                                                APEL