Dwa razy zerwał mnie sen o typie eksterioryzacji. To jest bardzo uciążliwe, bo krążę gdzieś duszą, a ciało budzi bolesny priapizm. Wcześniej wyszedłem do przychodni po 2 tygodniach „wypoczynku” (miałem tylko dyżury w pogotowiu).

    Przed chwilką w telewizji straszono - lud pracujący miast i wsi - miażdżycą i zawałami serca. Jakiś naukowiec wykrył przyczynę; to brak witaminy B6 i kw. foliowego (dzielą się zyskami?). Refleksja...gdyby ludzie martwili się tak samo o życie wieczne jak o poziom cholesterol!

    Trafiłem na nawał pacjentów...taki już mój los, a szatan dodatkowo nasyła „chorych”, aby umęczyć, a nawet sprawić śmierć lekarza z umęczenia. Poniedziałek, a babcia przyszła po maść...ma jeszcze, ale chce być spokojna. To powtórzy się o 14.30, bo pani poprosi o powtórki leków, a dodatkowo o to samo moja sprzątaczka (wg UE „czyszcząca powierzchnie gładkie”).

    Prawie padałem wykańczany. Nawet zawołałem „Panie Jezu zmiłuj się nade mną”! Tak dotrwałem do g. 15.00, gdy napłynął obraz umęczonego Zbawiciela.

    Podczas modlitwy napłynęły obrazy; rozpadł się „Perfekt”, bezrobotni bez środków do życia, ludzie na zasiłkach i chory koń u rolnika (koszty przy małym dochodzie), wyniszczeni chorobami w tym nowotworami oraz Polacy porwani w Czeczenii.

    Jeszcze wycieńczeni hałasem, brudem, złośliwymi sąsiadami. Moje wycieńczenie psycho-fizyczne uwrażliwiło mnie na to cierpienie. Nie miałem siły spożyć obiadu, a później w kościele wzrok zatrzymała stacja „Pan Jezus trzeci raz upada po krzyżem” oraz „patrzył” wiz. Ducha Św.

    W czytaniach ujrzałem umęczenie Zbawiciela i uczniów, którzy przeprawili się do ziemi Genezaret i przybili do brzegu. "Skoro wysiedli z łodzi zaraz Go poznano”. Mk 6, 53-56 Przez sekundę wyobraź sobie ile ludzi wszędzie czekało na pomoc Pana Jezusa. W przekazach - z objawień prywatnych - jest to stale podkreślane.

     Tuż przed Komunią świętą wołałem z dziękczynieniem do Boga Ojca; „Oto jeszcze jedna Uczta”! Ciało Zbawiciela delikatnie rozpłynęło się w ustach. Popłakałem się z obdarowania. Właśnie płynęła pieśń; „Jak Ci dziękować żeś mi dał tak wiele”, a w moim sercu i duszy trwała Tajemnica Boża, której nie można przekazać naszym językiem.

    Zimno, ciemno, brzydko...dopiero w zaciszu domowym napłynęła radość z pomocy, którą ofiarowałem dzisiaj wszystkim  potrzebującym.

    Z włączonej TV płynie relacja z Olimpiady Zimowej w Japonii...biathlionistka pada na mecie z wycieńczenia. Wielu zawodników pokonała grypa.

    Podczas odmawiania mojej modlitwy prosiłem o pomoc dla wycieńczonej wojną Czeczenii oraz ofiar trzęsienia ziemi w Afganistanie, gdzie trwa długotrwała wojna, a także dla naszych powodzian.

   Przesuwały się obrazy; wycieńczeni w górach, handlujący blisko granicy po skasowaniu wolnego przyjazdu Rosjan, walki gangów mafijnych. Jakże szatan dzieli ludzi; zabijają się nawzajem, marnują siły i zdrowie.

    Tak piękny dzień, a dodatkowo Pan Jezus prosił o czystość, bo w ręku znalazła się porcelanowa figurka. Teraz przepraszałem i z bólu nie mogłem zasnąć...

                                                                                                                         APEL