Trwa wczorajszy dyżur w pogotowiu...na dalekim wyjeździe trafiłem do oświetlonej izby na środku której stała naga kobieta, cała poparzona. Postępowanie rutynowe: narkotyk, zimny panthenol, zawinięcie w czyste prześcieradło.
Po powrocie ze szpitala - w ciszy nocnej - zacząłem czytać Dobrą Nowinę, gdzie Pan Jezus powiedział, że jestem Jego b r a t e m!
Z zadziwionego serca wyrwało się wołanie...
"Panie Jezu! Jezu mój! Panie mojego serca...nikt i nic nie ukoi mojej duszy, tylko Ty, Jezu. Wszystkie wspaniałości tego świata są mniej warte niż pył z Twoich Stóp. Jakże chciałbym poznać miejsca, gdzie byłeś Jezu. Jednak mam trwać tutaj - w Twoim Imieniu i z Twojego polecenia. Ja, marny człowieczek zostałem obdarowany przez Ciebie - służbą w Twoim Imieniu!
Dziękuję Ci, Jezu! Prowadź mnie dalej, bądź ze mną, wspieraj w upadkach i zagrożeniach. Spraw Jezu, aby Twoja Miłość zalała moje serce, które jeszcze rwie się do świata i jego marności. Nie pozwól Jezu, abym marnował czas, który muszę poświęcać Tobie i Twojemu dziełu!
Och, Jezu mój dlaczego Twoi słudzy są tak rozproszeni? Dlaczego jest ich tak mało? Dlaczego tak późno dałeś mi wezwanie do służby? Jezu mój! Jezu! Panie mojego serca i duszy. Synu Ojca Przedwiecznego...Światłości ze Światłości. Jezu! Jezu Chryste!"
Przed wyjściem do przychodni o 6.40 (jeden budynek), a pracuję od 8.00 poprosiłem powtarzając: "Panie Jezu bądź ze mną". Mimo wcześniejszego przyjścia pacjenci napadali, kłócili się prawie z krzykiem, a dzisiaj jest piątek. Przypomniała się zapowiedź zabicia Pana Jezusa! Czy ci ludzie nie nie czynią tego?
Przetrwałem, nikomu nie odmówiłem, każdemu dałem o co prosił (nawet "lewe" zwolnienia), upominałem zaćmionych, nie wadziłem się. W pośpiechu pobiegłem na Drogę Krzyżową, która wypadła w pierwszy piątek miesiąca. Całą drogę wołałem w modlitwie o całkowite przebaczenie wszystkim moim winowajcom. "Panie Jezu będę w złości wracał do nich, ale nie licz mi tego".
Prosiłem Pana o moją rodzinę, ponieważ jest atakowana z sukcesem przez Szatana...
1. córka stała się heretyczką...nawet bluźni Bogu!
2. syn jest obojętny, ale skłonny do wyśmiewania wiary
3. żona "ujrzała" własne orzechy i przestała przystępować do Eucharystii! Dodatkowo denerwuje się głupstwami (córka idzie na ślub koleżanki z przyjęciem weselnym). Proszę ją, aby nie poddawała się działaniu złego...przecież poganie prowadzą własny tryb życia.
W momencie, gdy padłem na kolana demon zalewał mnie dobrymi rozważaniami...dyskusją ze św. Jehowy z pomocą Ducha Św.! Zważ, że nie jest to nic złego, a nawet "dobro", ale przeszkadzające w kontakcie ze Zbawicielem, byciem na Drodze Krzyżowej. Popłakałem się podczas śpiewu z zawołaniem: "Jezu! Matko! Bądźcie przy mojej śmierci!"
Św. Hostię przyjmuję w intencji całej rodziny (żyjących i za dusze zmarłych) oraz za najdłużej przebywających w Czyśćcu, a także o światło wiary dla kolegę z żoną. Mam napisać do nich list.
Pozostałem na Mszy św. a w czytaniach będą słowa o...
1. Postanowieniu zabójstwa Izraela przez braci, ponieważ ojciec Józef kochał go najbardziej ze wszystkich swych synów (Rdz 37). W końcu sprzedali go "Izmaelitom za dwadzieścia [sztuk] srebra, a ci zabrali go z sobą do Egiptu".
2. Pan Jezus w przypowieści o właścicielu winnicy wskazał na zapowiadaną śmierć (Ewangelia: Mt 21, 33-43.45-46).
Ponownie przyjąłem Eucharystię, ale duchowo. Sercu zalała wielka siła i cichość. Niczego wówczas się nie boisz, bo nożem nie można zabić duszy...zabójca zabija wówczas swoją duszę! Nadal wołałem do Jezusa o pomoc dla zmarłych z rodziny. Dodatkowo otrzymałem w kościele jakiś odpust!
Z serca zapaliłem lampki pod "moim" krzyżem. Jakże pięknym światełkiem płoną, a w natchnieniu odczytuję, że: "oddam ci te pieniądze tysiąckrotnie"! Radość, moc, cichość i pokój w sercu...nawet nie czułem głodu (post ścisły)!
Dzisiaj, gdy to przepisuję (29.03.2023 r.) nie mam już takich przeżyć, bowiem przeważa ciężka praca związana z przepisywaniem i opracowywaniem dziennika duchowego...
APeeL