Dzisiaj od 7.00-8.30 nie było pacjentów, a to sprawiło poczucie, że jestem niepotrzebny, bo zawsze mam nawał z moim narzekaniem i protestami. To próba pokory! Jesteś ważny, ale twój czas mija, trzeba się godzić! Zresztą sam zaczynam myśleć o emeryturze, a to nic dobrego. Nawet zajrzałem do kadrowej.
Teraz, gdy to przepisuję jestem całkowicie odmiennego zdania. Zresztą całkowicie zapomniałem o moim posłannictwie, nie wiedziałem, że opracowanie i edytowanie każdego świadectwa wiary to wielki trud. Później będzie normalny nawał chorych...czyli na razie jestem przydatny, nawet pomagam z większą radością!
Zważ w tym czasie przyklejonych do stołków, polityków z „przeszłością do końca” i niezastąpionych! To wielka nędza i nieświadomość, ponieważ Pan może dać nam wszystko i odebrać, co zechce! Floryda jest trzy razy niszczona w krótkim czasie i nie mogą sobie poradzić, ale z samolotów potrafią zabijać.
„Panie nasz zmiłuj się nad tym światem, cóż winni są zwykli ludzie z tego powodu, że ktoś pragnie władzy nad światem podsuwanej przez Szatana („będziecie jako bogowie). Gdzie trafisz bez Boga...jest pewne, że do ślepej uliczki i wpadniesz w dół. Do Czeluści!. Ile tak ginie"…
Wyjaśnia to psychiatra Marek Juraszek w art.; „W szponach obsesji czyli owładnięcie władzą. Polityk bez empatii. Czy to już choroba?”
„Jakkolwiek owładnięcia władzą nie nazwałbym ściśle chorobą w pojęciu medycznym to jednak podobnie jak bycie w szponach alkoholizmu, narkomanii, hazardu, uzależnienie od sprawowania władzy jest w pewnym sensie chorobą zaprzeczeń.
Żaden uzależniony nie przyzna się do tego, że jest „maniakiem władzy”. Uważa że tak być musi, poświęca rodzinę, kontakty z dziećmi, własne zdrowie, wszystko dla władzy. Nie potrafi funkcjonować bez władzy, odczuwa coś w rodzaju przymusu władzy, podobnie jak alkoholik cierpiący na przymus picia, czy pracoholik odczuwający przymus ciągłej pracy”.
Z drugiej strony mamy zakony klauzurowe, biedni i chorzy przyjmujący swój los i bogacze, którym wciąż jest mało! Na Mszy św wieczornej padną słowa czytań…
1. W Księdze Wyjścia (Wj 23,20-23) Pan posłał anioła prowadzącego naród do wyznaczonego miejsca.
Tak mówi Pan: Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem.
2. Podobnie wołał psalmista (Ps 91,1-6.10-11): „Aniołom kazał, by strzegli ciebie”, tak, ale mamy sami ze swojej woli uwierzyć w Opatrzność Bożą i prosić o prowadzenie. Trzeba wsłuchiwać się w natchnienia, patrzeć na znaki i ujrzeć ich owoce. Wówczas wypełni się nasze ostateczne powołanie. Krótko mówiąc ma być: „bądź Wola Twoja” z Ojcze nasz, ale garstka tak czyni, a reszta nawet nie próbuje.
3. W Ewangelii (Mt 18,1-5.10) uczniowie Pana Jezusa pytali: „Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim? On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego”.
W odczycie tej intencji pomogła korona cierniowa, która spadła z figurki i leżała na ziemi, która w tym czasie trafiła w moje ręce. To znak przyjęcie uniżenia, pokory, znoszenia obelg, niesprawiedliwych ocen, itd.)…mam wszystko przyjmować pełen zawierzenia!
Po Eucharystii podjechałem pod mój krzyż zapalić lampkę…
APeeL